Geen producten in de winkelwagen.
Verwacht in Effectief Aanmodderen: als zoeken naar geluk je niet gelukkig maakt dus geen eenvoudig stappenplan of gouden regelvoor de weg naar succes. ‘Ik voelde bij mezelf steeds meer een aversie opkomen tegen zelfhulpboeken,’ zegt Klipp. ‘Ik las er veel, maar hét geheim om gelukkig te worden had ik nog steeds niet gevonden.’
Effectief Aanmodderen is dus het anti-zelfhulpboek?
‘In zekere zin wel, want ik wil mensen leren omgaan met de minder leuke momenten in het leven. Soms het lijkt het wel alsof je tekortschiet als je niet gelukkig bent. We moffelen de minder mooie kanten van het leven weg. Dat vind ik zonde. Je kunt juist groeien door met moeilijke momenten te leren omgaan.
Aan de andere kant is mijn boek toch een zelfhulpboek, omdat ik natuurlijk wil dat mensen er iets aan hebben. Ook heb ik wel het proces in kaart gebracht waar we doorheengaan als het tegenzit. Ik heb dat proces ontleed in fases.’
In het boek staan acht fases beschreven, van ‘Het begint met balen’ tot ‘Accepteren’ en ‘Creëren’. ‘Hopelijk helpt het voor mensen om te weten in welk stadium ze zich ongeveer bevinden wanneer ze het lastig hebben. Dat kan dan houvast bieden. Vaak zie je op moeilijke momenten zelf door de bomen het bos niet meer.’
Wat vormde de inspiratie voor dit boek?
‘Zowel in mijn persoonlijke leven als in de twintig jaar dat ik werkte als trainer en coach heb ook ik de nodige lastige situaties doorgemaakt en regelmatig geworsteld.’
Ik heb lang aangemodderd bij het kiezen van een loopbaan. Bij het schrijven van dit boek liep ik helemaal vast en moest ik drie a vier maanden omschakelen naar de nieuwe insteek van het boek. Net als veel andere (jonge) mensen stel ik hoge eisen aan mezelf. En na jarenlang te hebben gewerkt als coach vroeg ik me ineens af ‘wat doe ik nu eigenlijk?’ Ik gaf bijvoorbeeld trainingen in het effectiever maken van bedrijven, maar bij een effectief bedrijf is geen ruimte voor de moeilijkheden binnen een bedrijf.
Ook bij mensen aan wie ik training geef, zie ik steeds dezelfde worstelingen. Wat ik hoop te bereiken met dit boek, is dat het taboe op praten over ongemakken en ongeluk wordt opgeheven.
Ik heb wel eens een training gegeven in ‘feedback geven’ aan iemand die voor de vijfde keer hulp zocht bij dit onderwerp. Ik was de eerste die tegen deze persoon zei dat dit misschien altijd wel een lastig punt zou blijven. Je hoeft niet iedere competentie perfect te beheersen. Het is niet erg om iets moeilijk te vinden. Toch denken we allemaal dat we alles perfect moeten kunnen.
Mensen leren omgaan met, en ruimte geven voor hun geworstel is de kern van mijn werk. Daar ben ik achter gekomen.’
Welke worstelingen kom jij het meeste tegen?
‘Ik zie dat mensen moeite hebben hun werk en privéleven te scheiden. Terwijl ik deze twee helemaal niet echt zie als gescheiden domeinen, ze lopen immers steeds meer in elkaar over.
Ik raad mensen dan ook aan niet in het ene of het andere domein op zoek te gaan naar rust, maar in beide ruimte te geven voor ups en downs. Door om te gaan met zowel succes als falen, geluk als ongeluk, groeien als stilstaan en zowel succes als falen, vind je uiteindelijk een balans. Iedere keer dat iets niet lukt, leer je daar weer iets beter mee omgaan.’
Daarnaast zijn mensen op zoek naar perfectie. Niet alleen op hun werk, maar overal: thuis, binnen hun vriendenkring, op sociale media. Ik vind het belangrijk om ruimte te geven aan ongelukkige gevoelens, zonder deze meteen te willen oplossen. Het kan heel gezond zijn om te denken ‘ik ben ontslagen, wat is dit rot’ en niet meteen door te stomen naar ‘ik ben ontslagen, wat ga ik nu doen?’’
Je woont en werkt sinds drie jaar in Los Angeles. Is de zoektocht naar perfectie daar nog heviger dan in Nederland?
‘Ik zie vooral dat véél mensen op zoek zijn naar geluk, uit alle lagen van de samenleving.’ Geluk is een emotie. Gelukkig kun je dus niet worden, je kunt je hooguit gelukkig vóelen, schrijf Klipp in zijn boek.
‘Hoewel het in Nederland iets geaccepteerder is om te klagen en iemand in Hollywood al snel zijn grootste glimlach opzet, zijn we toch op zoek naar dezelfde dingen. Ook gelden dezelfde taboes op falen. De zoektocht is universeel.’
