Geen producten in de winkelwagen.
Wat hebben de afgelopen maanden van jou als leider gevraagd?
‘Als managementconsultant werk ik op verschillende projecten, wat erin resulteert dat ik vijf verschillende teams aanstuurde de afgelopen tijd. Dat zijn consultants van PwC, maar kunnen ook mensen zijn van de klant waar ik mee samenwerk.
Vaak werk ik bij klanten op kantoor, ineens ging alles vanuit huis. Die flexibiliteit die ik fijn vind aan mijn werk – de ene dag thuiswerken, de ander op kantoor of bij de klant – was in één keer verdwenen. Dat betekende dat ik alle projecten vanuit huis runde. Het is een stuk lastiger om samen te werken en iedereen mee te krijgen als je elkaar niet ziet.
Voor mij als leidinggevende was het vooral een uitdaging om niet gelijk tot de kern van de zaak te komen, maar ook persoonlijke aandacht te hebben voor de mensen die ik aanstuur of waarmee ik samenwerk. Iedereen heeft ineens te maken met worstelingen, van schreeuwende kinderen op de achtergrond tot eenzaamheid.
Tegelijkertijd leerde het me ook om de opdrachtgevers van een meer menselijke kant te zien. Normaliter is zo’n relatie best zakelijk, maar nu heb je toch meer persoonlijke momenten. Daarbij leerde ik dat ik als leidinggevende eerst iets van mezelf moet laten zien, zodat mijn team zich ook makkelijker openstelt.’
Hoe zat je er thuis zelf bij in die periode?
‘Gelukkig werkte ik normaliter al een dag in de week thuis en hadden we daar een kamer voor ingericht. Maar nu mijn partner ook twee dagen in de week thuiswerkte, kwam ik soms alsnog aan de keukentafel terecht. In de weken dat onze twee kleine kinderen thuis waren, was dat soms behoorlijk schipperen.
Gek genoeg was ik aan het begin ontzettend productief toen de kinderen thuis waren, ik probeerde om in de beperkte tijd die ik had, zoveel mogelijk waarde toe te voegen. Gelukkig is er binnen PwC een speciale code waarop we uren dat we niet werken kunnen ‘afschrijven’, want daar betaalt de klant natuurlijk niet voor.
Toen de kinderen weer naar school en crèche gingen, merkte ik dat ik moest wennen aan de ‘extra’ tijd die ik had en moest ik weer uitvinden hoe ik mijn tijd nuttig kon besteden. De eerste dagen maakte dat mij toch wat lustelozer, maar ik heb hier een draai aan gegeven door weer meer virtuele informele koffiemomenten te hebben met collega’s, teamleden en klanten.’
Hoe heb je ervoor gezorgd dat je weer oplaadde tijdens die maanden?
‘Het gaf me veel rust dat ik niet-productieve uren kon registreren, ik merkte dat ik eerst erg gestresst was om het normale aantal uur vol te houden. Ging ik ‘s middags even met de kinderen naar de speeltuin, dan zat ik ‘s avonds twee keer zo lang te werken om het in te halen.
Overdag probeerde ik op vaste tijden pauzes in te lassen, een uurtje te blokkeren in m’n agenda en naar buiten te gaan met de kinderen. Je gedachten verzetten van je werk om vervolgens nog een paar uur te werken zonder je schuldig te voelen, dat gaf me veel rust.’
Wat voor rol speelt vakantie in deze periode voor jou?
‘Het was vooral een tijd van bezinning. We hebben uitstapjes met het gezin gemaakt door heel Nederland, maar ik heb ook uitgebreid de tijd genomen om voor mezelf na te denken wat ik wil op het gebied van werk.’
Merk je dat die doelen veranderd zijn door de maatschappelijke ontwikkelingen van afgelopen maanden?
‘Ja, het coronavirus heeft de prioriteiten wel weerlegt. Maar ook Black Lives Matter liet me veel nadenken over mijn rol binnen PwC en de maatschappij. Wat ik wil oppakken zodat onze organisatie nog diverser en inclusiever wordt? Wat kan ik doen in de maatschappij?
Sinds twee maanden ben ik voorzitter van Connected Cultures binnen PwC, het diversiteitsnetwerk. Daarnaast ga ik in mijn vrije tijd een nieuwe stichting opzetten voor het bevorderen van zelfvertrouwen van kinderen met een donkere huidskleur. Het virus en BLM heeft me weer even met m’n neus op de feiten gedrukt van wat echt belangrijk is.’
Heb je nog meer inzichten opgedaan tijdens de vakantie?
‘Ja, ik had een aantal boeken in mijn koffer zitten waar ik veel van heb geleerd. Ik las De Ladder van Ben Tiggelaar, wat aansluit bij de richting Change Management waarin ik afgestudeerd ben tijdens mijn studie Bedrijfskunde. Ik vond het interessant om te lezen hoe je mensen mee kan krijgen in verandering, maar ook hoe je andere mensen in hun veranderingen kan ondersteunen. Het gaat niet alleen om de support die je vraagt, maar ook die je zelf geeft.
Daarnaast las ik This Book is Anti-Racist van Tiffany Jewell en Aurelia Durand. Het gaat over racisme en de mechanismen die daaraan ten grondslag liggen. Daarbij reflecteer je in het boek vooral op jezelf en doe je oefeningen om je bewust te maken van je eigen privileges. In de context veranderen deze constant.’
Is er een overkoepelende les uit beide boeken te trekken?
‘Beide boeken gaan over het gedrag van mensen en welke invloed je daar met je eigen gedrag op kan uitoefenen. Vaak ben je afhankelijk van hoe anderen met een bepaalde situatie omgaan. Je denkt misschien dat je beperkte invloed hebt, maar je kan altijd iets doen. Hoe klein het ook is.’
