Geen producten in de winkelwagen.
Heerlijk waren we nog aan het genieten van onze vakantie. Even nog niet denken aan de start van alles: school, werk, hockey, dansclub, speeldates, vrijwilligerswerk etc. Ik maakte de fout om toch even te kijken naar mijn Whatsapp. Tot mijn verbazing zag ik dat een van mijn whatsapp groepen al meer dan honderd berichtjes aantikte. Ik had het geluid uitgezet dus was me er niet van bewust dat er al zo ijverig gewerkt werd op de achtergrond, al voor dat we weer begonnen waren: honderd berichtjes in één app groep.
Stressverhogend
Goedbedoeld allemaal maar toen ik al die honderd berichten in een lange rij zag was het voor mij toch behoorlijk stressverhogend. Al mijmerend die middag over die ontplofte whatsapp groep (en de al snel volgende andere groepen), nam ik een belangrijke beslissing die middag. Terwijl ik nog een slokje rosé, nam beloofde ik mezelf dat ik me dit komende schooljaar niet meer op ga laten jagen. Afgelopen met het gekkenhuis: basta!
De volgende minuut vroeg ik me af: ‘maar hoe ga ik dat dan doen?’. Tja, je voornemen is één, maar het ook doen, en zo ervaren is een tweede. Wat ik vaak merk is dat de realiteit toch wel anders uitvalt. Als het gewone leven weer op volle toeren draait na de vakantie valt het soms niet mee om kalm en geankerd te blijven.
Prikkelingen
Tijden zijn soms roerig, we ervaren allemaal wel eens een overload aan informatie en prikkelingen (emails, whatsapps, dagelijks rompslomp thuis en voortdurende veranderprojecten op het werk, schokkende nieuwsgebeurtenissen etc.). Dat alles kan je allemaal behoorlijk overvallen. Je interne gedachtenwereld kan op hol slaan en je hoort jezelf denken: ‘waarom heb je dat niet beter geregeld?’; ‘zie je wel je kan niet alles tegelijk’; ‘waarom is het zo’n rommel in huis’; ‘oh wat haat ik dit, al die berichten ik wordt er niet goed van’; en ga zo maar door. Dit kost veel energie en kan je behoorlijk uit balans tikken. Je gaat langzaam maar zeker een negatieve spiraal in, en einde van de week ben je mentaal helemaal op – als je het einde van de week al haalt.
Kompas op scherp
Ik realiseerde me dat het tijd was om mijn interne kompas weer op scherp te zetten. Mijn verhoogde stressgehalte was het gevolg van een vervaagd kompas. Ik was even lichtelijk vergeten wat ik zelf belangrijk vond en dus stond ik midden in de storm maar ik liet hem ook binnen komen. Het innerlijke kompas helpt me die de storm buiten houden en zelf kalm aan het roer te blijven.
Het werkt als een interne raadgever die me helpt de juiste beslissingen te nemen maar ook op de juiste manier te reageren op al die prikkelingen. Het kompas geeft helder weer wat belangrijk voor me is, wat mijn prioriteiten zijn en hoe ik mijn leven wil leiden. Op dagelijkse basis weer even daarmee connecten geeft mij de regie weer in handen en dat is een heerlijk gevoel.
Pauzes
Ik ben weer terug van weggeweest, de vakantie is over en we zijn met zijn allen weer druk aan de slag. Elke ochtend heb ik tijd genomen met een kop koffie om de dag door te nemen en mijn intentie te zetten voor elke dag. Ik heb mijn agenda doorgenomen en heb doelbewust pauzes gepland, stukjes lopen of sporten tijdens lunch, even een frisse neus halen tussen de meetings door, korte meditaties of diep ademhalen. Ik heb de agenda aangescherpt: sommige dingen geef ik even geen aandacht, die zijn voor mij vandaag minder belangrijk en moeten dus wachten.
Ik kijk op vaste tijden naar de whatsapp berichten en laat het toestel niet continue meer ‘piepen’ en als ik wat mis: diep ademhalen en relativeren. Aan het einde van de eerste week terug ben ik tevreden: ik voel me fris, gemotiveerd en voldaan. Het heeft gewerkt op naar meer!
