Geen producten in de winkelwagen.
Ik weet dat de mobiele telefoon verslavend is. Ik weet dat het slecht is om zodra je wakker wordt je mobiel te pakken om je mail te checken, ik weet dat je niet voor je gaat slapen nog even snel op je telefoon moet kijken, ik weet dat je in het weekend niet tussendoor nog moet werken en ik weet dat je op vakantie niet moet gaan mailen. Toch doe ik het allemaal.
Deze vakantie dacht ik dat ik goed voorbereid was. Ik had expres geen mail op mijn telefoon geïnstalleerd. Ik had een keurige afwezigheidsmelding ingesteld met de gegevens van mijn collega’s die overal van op de hoogte waren. Ik had zelfs met mijn partner afgesproken dat we de telefoons de hele dag op vliegtuigmodus zouden houden zodat we wel foto’s konden maken, maar niet gingen internetten. In theorie had ik twee weken niet aan mijn werk hoeven denken. Ik deed het wel.
Collega’s werden gek
In rij bij de Franse supermarkt checkte ik mijn e-mail, vanuit het vakantiehuis appte ik snel mijn collega’s dat ze dingen vergeten waren en in de file voor de brug bij Le Havre controleerde ik of ze vervolgens wel deden wat ik ze gevraagd had. Ze werden gek van me.
Een van de redenen dat ik gewoon doorwerkte was dat het zo gemakkelijk is. Sinds de roamingkosten zijn afgeschaft is het heel makkelijk en goedkoop om in het buitenland te internetten. Ik hoef mijn patroon waarbij werk en privé nogal door elkaar lopen, niet aan te passen omdat ik nu in het buitenland ben. De tijd dat bij de grens met België de roaming werd uitgezet is voorbij. Internetten is net zo makkelijk als thuis.
En als een echte verslaafde zat ik ook nog eens vol in de ontkenning. Ik wist mezelf er van te overtuigen dat ik geen probleem had deze vakantie. Als ik nu een mailtje stuur, voorkom ik dat het probleem erger wordt, en is het sneller opgelost, of door nu te reageren bespaar ik het team een hoop tijd.
Maar goed, de eerste stap is dus toegeven dat je een probleem hebt, dat doe ik bij dezen. Ik kijk te veel op mijn telefoon. Ik weet alleen niet zo goed hoe ik dit moet gaan oplossen. Ik ken de theorie, heb er zelfs verschillende artikelen over geschreven en ben er ook van overtuigd dat het beter is om zonder je telefoon op vakantie te gaan, waarom doe ik het dan niet?
Verslavend
Het antwoord is simpel en ook dat is geen verrassing. De telefoon en alle apps zijn gemaakt om onze aandacht te trekken en vast te houden. Met de juiste kleuren, geluidjes en meldingen weten ze ons te blijven binden en onze aandacht vast te houden. Daarom nu maar een paar tips voor gevorderden om de verslaving te breken die hopelijk wel werken.
Tristan Harris, een voormalig Google-ontwerper en oprichter van de Time Well Spent-beweging raadt mensen aan om alleen maar een paar zeer basale functies op het homescreen van je telefoon te zetten. Hij verbergt de icoontjes van afleidende apps, als je naar Facebook wil, moet je Facebook in je zoekbalk intikken. Dit werkt, hoewel je iets snel op kunt zoeken, omdat het wel directe moeite kost. Zo voorkom je dat je je telefoon pakt om een foto te maken, je vervolgens die foto op Facebook wilt zetten en je voor je het weet minutenlang naar de berichtenstroom aan het kijken bent.
Mentale staat
Ook kan het helpen om je bewust te zijn van je mentale staat. Het begon bij mij vrij onschuldig, ik checkte even snel een berichtje. Vervolgens raakte ik geïrriteerd, reageerde en was vervolgens aan het wachten op een reactie. Op een werkdag merk je daar vrij weinig van, maar op vakantie kan het een dag flink verpesten.
En tot slot, als je het zelf niet kan, vraag anderen om hulp. Net als met het afkicken van andere verslavingen helpt het om een stok achter de deur te houden. Vraag je partner en desnoods je kinderen om je te wijzen op overmatig telefoongebruik. Zodat je ook tijd hebt voor die zonsondergang.
