Geen producten in de winkelwagen.
Geen wonder dat het buitenland de kluts kwijtraakt. Nederland is een vat vol tegenstrijdigheden.
Chirac noemt Nederland een narcostaat. Bondskanselier Schröder zou ons het liefste willen inlijven als deelstaat van het Vierde Rijk. Voor president Bush vormen we een goddeloze uithoek waar abortus, euthanasie en andere moordpraktijken hand in hand staan op een halfzacht strafrecht. Als je Heineken, Cruyff en xtc even vergeet, houden we bar weinig over om ons te handhaven in de vaart der volkeren. Dat het buitenland ons amper kent, en daarom miskent, is tot daar aan toe. Daar werken we zelf hard aan mee. We behoren tot de rijkste landen ter wereld, maar met ons zelfbeeld is het armzalig gesteld. Als Nederlandse hooligans, sportlieden, popzangers en Yorin-kijkers iets willen uitleggen, doen ze dat in een soort boerenkool-pidgin dat ze zelf voor vloeiend Engels houden.
We zijn in alles ambivalent. Nederland bekijkt zichzelf door een calvinistische, gebroken lachspiegel. We koesteren een grondige zelfhaat voor het dubbele beeld dat ons aankijkt. We beschouwen ons als het properste volk van de wereld, maar de straten van Nairobi zijn schoner dan die van Amsterdam. Ons typerendste woord is 'gezellig', onze hoogste berg een polder. We zijn verlicht en tolerant, maar snoeren een imam de mond. We volgen de Europese eenwording; daarna waarschuwt minister van Aartsen de Chinese Volksrepubliek voor de laatste keer dat ze moeten afblijven van Taiwan. Onze hoogste lof voor de majesteit is dat ze zo gewoon is. Dat doen ze anders in Italië, waar Berlusconi, hangende nog 20 strafzaken, als de Nieuwe Messias wordt toegejuicht. Wij gaan daarentegen de barricades op tegen het kwartje van Kok. De Braziliaanse president Menem trouwt op staatskosten met de 123 jaar jongere Miss Universe en jaagt dan een kudde Amazone-Indianen over de kling, maar wij emmeren over de pa van Máxima. We zijn, net als Max Havelaar, een vat vol tegenstrijdigheden.
We zijn eenkennig, maar tegelijk exhibitionistisch. Nederland is de uitvinder van Big Brother en de open ramen. We sluiten onze gordijnen nooit, want we hoeven ons nergens voor te schamen, maar als je iemand vraagt hoe groot zijn netto salaris is, kijkt hij je aan alsof je Marc Dutroux heet. Hoe verkoop je dat aan het buitenland? Wat moet je tegen een Amerikaan zeggen? Dat Harry Mens de beste vriend is van Bill Clinton? Dat de tulp uit Turkije komt en Laurens Janszoon Coster de boekdrukkunst niet heeft uitgevonden? Dat Vondel, onze enige nationale dichter, is geboren in Keulen? Dat Hansje Brinker nooit heeft bestaan?
Geen wonder dat het buitenland de kluts kwijtraakt.
