Geen producten in de winkelwagen.
Wanneer een nieuwe CEO gekozen moet worden, rijst altijd de vraag of je een CEO vanuit de organisatie benoemt of nieuw talent aantrekt. Beide hebben hun voor- en nadelen; kies je voor ervaring die een nieuwkomer pas over jaren zal hebben, of kies je voor een frisse blik waar keuzes uit volgen die een insider niet zou durven maken?
Onderzoek naar welke CEO’s ‘beter’ zijn, is vaak niet eenduidig, schrijven Erik Ford, Kevin Lowe en Timothy Huerta in Harvard Business Review. De drie wetenschappers richtten zich in hun onderzoek op CEO-opvolging in de Amerikaanse gezondheidszorg, en focuste op productiviteit en efficiëntie. Ze vergeleken 490 CEO-aanstellingen met een controlegroep van 1150 bedrijven in de gezondheidszorg. Ze kozen voor deze sector, omdat die sector groot genoeg is om te onderzoeken, en omdat zorginstellingen hun bedrijfsgegevens openbaar maken vanwege overheidsregels.
Elke vorm van verandering in leiderschap resulteert in kortetermijnimpact op operationele efficiëntie, zagen ze, maar met een CEO van buiten was een duidelijk voordeel behaald in productiviteit. Hiervoor gebruikten ze een methodiek die de dynamiek in de sector in ogenschouw nam, alsook de productiviteit ten opzichte van concurrenten en wat precies op de conto van de CEO kon worden geschreven.
Bovengemiddeld
De meeste statistische technieken richten zich op hoe bedrijven afwijken van het gemiddelde, schrijven de drie onderzoekers, maar ‘bovengemiddeld’ zegt eigenlijk weinig. Bedrijfsprestaties zouden moeten worden gemeten in de afstand tot de best practices: daar zit de echte concurrentie. Daarom gebruikten Ford, Lowe en Huerta een statistische techniek die grensanalyse wordt genoemd. Hij identificeert de bedrijven die voortrekkers zijn, en meet de anderen ten opzichte van hen. Het resultaat van grensanalyse is een index voor elk bedrijf die weergeeft hoe efficiënt input wordt omgezet in output, ten opzichte van de best presterende bedrijven.
De resultaten wezen uit dat ziekenhuizen die buitenstaanders inhuren een eenmalige afname in relatieve efficiëntie kenden en op hun beurt minder concurrerend waren op korte termijn. Maar in de daaropvolgende jaren begonnen die ziekenhuizen dat gat in efficiëntie in te lopen, en overtroffen de prestaties van ziekenhuizen die insiders inhuurden. Op de lange termijn doen organisaties er beter aan een CEO van buiten te halen, is de conclusie.
Toegegeven, beide groepen bleven achter bij ziekenhuizen die helemaal niet van CEO waren veranderd in de vijf jaar dat het onderzoek liep. Maar voor wie in een bestuurswisseling zit, is het stof tot nadenken.
