Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

MT interview Sandy Wenderhold

Dankzij de bladen, internetsites, films en postorderartikelen van haar bedrijf Sansyl komen wereldwijd miljoenen mannen én vrouwen aan hun gerief. Desondanks wordt seksonderneemster Sandy Wenderhold in de zakenwereld met argusogen bekeken. “Porno bezorgt veel mannen een soort van schaamte.”

De introductie van het pornoblad Chick was voor Jan Wenderhold in 1968 vooral een poging om in zijn eerste levensbehoefte te voorzien. Zijn vrouw was zwanger van hun eerste kind en er moest simpelweg brood op de plank komen. Wenderhold kon op dat moment niet bevroeden dat zijn ‘vieze’ blaadje in bijna veertig jaar zou uitgroeien tot een heus pornoconcern, met aan het hoofd zijn eerstgeborene: dochter Sandy.

Zij is tegenwoordig algemeen directeur van Sansyl BV, gezeteld in het Noord-Hollandse Uitgeest, een rustig dorp met elfduizend inwoners. Het onopvallende, moderne bedrijfspand doet in niets denken aan de huisvesting van een van de grootste internationale spelers in een bedrijfstak waar jaarlijks, naar schatting, miljarden euro’s in omgaan. Ook de charmante verschijning van Sandy Wenderhold voldoet niet aan het stereotype beeld van de seksbranche.

Is men vaker verbaasd als jij ten tonele verschijnt?
“Ja, de meeste mensen verwachten bij porno toch een ordinaire, blonde del. En dat ben ik nu net niet. Ik bespeur ook regelmatig een vorm van teleurstelling bij mensen. Een blonde dolly is blijkbaar gemakkelijker te accepteren.”

De bekende vooroordelen?
“Ik kan me goed voorstellen dat men vreemd aankijkt tegen onze branche. Zelf heb ik het ook het liefst over erotiek, maar wij maken natuurlijk gewoon porno. Als iemand mij vraagt wat ik doe, steek ik heel voorzichtig van wal. Ik vertel bijvoorbeeld dat ik voor Passie werk, ons erotisch magazine. Als ze dáár al moeite mee hebben, dan laat ik de rest van mijn verhaal achterwege.”

Reageren mannen anders dan vrouwen?
“Ja, vrouwen zijn over het algemeen veel relaxter. Mannen hebben een soort van schaamte. Zij zijn opgegroeid met het idee dat porno niet hoort, of dat je er in ieder geval niet openlijk over praat. Zeker niet met een vrouw. Op bepaalde congressen schrikken mannen vaak zo van mijn verhaal dat ze bij me weglopen. Maar na afloop, én na vijf bier, komen ze me mooi wel om tips vragen.”

En het feit dat jij een vrouw bent maakt het nog interessanter?
“Ja, en daar ben ik me zeer bewust van. Ik maak er ook gretig gebruik van. Als vrouwelijke porno-onderneemster is het makkelijk om publiciteit te krijgen. Dat is een groot verschil met mijn vader, die is altijd op de achtergrond gebleven. Hij moest wel, want hoe goed zijn verhaal ook zou zijn geweest, voor de buitenwereld was hij gewoon een viespeuk. Van een vrouw wordt het makkelijker geaccepteerd. Bovendien zijn de tijden veranderd.”

Waarin verschil jij nog meer van je vader?
“Ik verwacht van mijn werknemers dat ze zelf verantwoordelijkheid nemen, ze moeten zich blijven ontwikkelen. Mijn vader was echt de kapitein op het schip, hij kon niets loslaten. Bij hem was je werknemer, punt. En hij had de afwijking om mensen die hem hadden belazerd, weer in genade aan te nemen. Nou, als iemand mij besodemietert, is het opzouten en nooit meer terugkomen.”
Klinkt als het prototype keiharde zakenvrouw. “Als het om mijn bedrijf gaat, ben ik zeer consequent. Vanuit het idee dat het in het belang is voor iedereen die hier werkt. Dus moet ik soms maatregelen nemen. Wat dat betreft kan ik heel hard zijn. Er zijn mensen die mij een rotwijf vinden.”

Heb je altijd zakenvrouw willen worden?
“Zeker niet. In mijn jeugd was ik alleen maar bezig met tennis, ik behoorde tot de top van Nederland. Van mijn ouders mocht ik ook professional worden, ik heb zelfs nog wat geld verdiend met mijn sport. Maar het reizen en leven in hotels vond ik vreselijk. Bovendien wilde ik heel graag een vriend en kinderen. Dat ging in mijn ogen niet samen met een profcarrière. Een kerel die je over de hele wereld achterna reist, moet wel een enorm watje zijn.”

“Vervolgens wilde ik graag fotograaf te worden. Ik ben toen aan de slag gegaan bij Photorama, een fotobedrijf waarin mijn vader aandelen had. Het idee was om daar een fotograaf tegen het lijf te lopen bij wie ik stage zou kunnen lopen. Maar dat liep anders. Ik begon het zaken doen leuk te vinden. Als tussenpersoon moest ik de fotograaf en de klant tevreden houden. Ik heb in die periode heel veel contacten opgedaan. Bovendien kwam ik vaak bij grote uitgeverijen over de vloer, waar ik veel van heb geleerd. En toen kreeg ik door trieste omstandigheden ineens de leiding in handen.”

Je hebt dus niet gestudeerd?
“Ik heb een havo-diploma, maar ik vond school walgelijk. Later heb ik, naast mijn werk, een aantal opleidingen gedaan, onder andere financieel management en uitgeverij. Als je werkt, is een opleiding wél leuk om te volgen, omdat je gericht bezig bent. En wat je leert, kun je meteen in de praktijk brengen.”

Tegenwoordig ben je algemeen directeur van Sansyl BV. Vertel daar eens iets meer over.
“Sansyl is opgericht door mijn vader. San ben ik, Syl is mijn zus. Zij woont en werkt al jaren in Australië en heeft nooit in het bedrijf gewerkt. Negen jaar geleden heb ik mijn vader opgevolgd, ik ben voor honderd procent eigenaar. Sansyl is een holding waar een aantal werkmaatschappijen onder vallen. We hebben onder meer twee internetbedrijven, twee uitgeverijen, een postorderbedrijf en een fotobedrijf. Er werken hier ongeveer zeventig mensen.”

Is het moeilijk om aan personeel te komen?
“Wij laten in onze personeelsadvertenties in het midden om welke branche het gaat, anders trekken we de verkeerde mensen aan. Van die types die eens lekker willen rondkijken. Pas als sollicitanten langskomen voor een eerste gesprek, krijgen ze te horen waar we ons mee bezighouden. En dan komt het voor dat iemand afhaakt. Maar het gaat er bij ons vooral om dat je goed bent in je werk, niet of je wel of niet van porno houdt. Hoewel het op sommige plekken wel mooi is meegenomen en je er ook niet aan ontkomt. Die medewerkers geven ook eerlijk toe dat ze het hier leuker vinden dan bij de groenteboer. Maar op sommige plekken speelt seks geen enkele rol.”

“We hebben mensen in dienst die bij hele grote bedrijven hebben gewerkt. Zij zeggen dat het er hier een stuk relaxter aan toe gaat; geen vieze praatjes, geen schunnige opmerkingen, geen ongewenste intimiteiten. Als ik de verhalen mag geloven, schijnt het op dat gebied in andere bedrijfstakken ellende te zijn.”

Hoe sta je zelf eigenlijk tegenover al die seks? Ik heb begrepen dat je nogal preuts bent.
“Wat mezelf betreft ben ik redelijk preuts, dat klopt. Mij zul je nog niet topless op het strand aantreffen. Dat heb ik van mijn moeder. Maar ik vind seks geweldig, het is mijn favoriete hobby. Ik krijg tijdens het werk ook geen blosjes op mijn wangen van filmscènes of foto’s. Alleen als ik met een nieuwe collega of klant bepaalde zaken moet evalueren, voel ik wel eens een soort van schaamte. Maar met de mensen met wie ik al jaren werk, zit ik zonder gêne naar harde porno te kijken. Ik vind dat doodnormaal. Als je erover nadenkt, is dat eigenlijk best apart.”

Bemoei jij je met de inhoud?
“Daarmee probeer ik me zo min mogelijk te bemoeien. In principe houd ik me bezig met de zakelijke kant. Dat zou ook moeten kunnen, want op de belangrijke plekken zitten gekwalificeerde mensen die alle vrijheid hebben. Maar er is regelmatig werkoverleg, waar ik uiteraard bij ben. En iedereen probeert me nog zoveel mogelijk overal bij te betrekken, met name bij de productie van de bladen. Logisch, anders krijgen ze achteraf gezeur. Ik kan me namelijk vreselijk kwaad maken als dingen niet kloppen. Ik werk hier twintig jaar en ik weet na al die tijd wel zo ongeveer wat er verwacht wordt van een cover.”

Je kijkt erbij alsof je het niet echt erg vindt.
“Bladen maken blijft nu eenmaal het leukste wat er is. Maar de overige aspecten van mijn werk geven me ook veel voldoening, hoor. Vooral omdat ik van mezelf graag wil weten wat ik precies kan, waar mijn grenzen liggen en hoever ik me kan ontwikkelen. Bovendien is het interessant om te merken hoe mensen op me reageren. Ik sta er nooit zo bij stil, maar er wordt me regelmatig te verstaan gegeven dat ik wel moet beseffen dat ik nog maar een meisje ben die tegen grote mannen moet zeggen wat ze moeten doen.”

Je werkt dus voornamelijk met mannen?
“Ja, ons managementteam bestaat uit zeven personen: zes mannen en ik. Maar ook buiten ons bedrijf kom ik aan de top weinig vrouwen tegen. Ik weet niet waar dat aan ligt, misschien zit het in onze cultuur. In Scandinavië en Duitsland zie je veel meer vrouwen in het zakenleven. Nederlandse vrouwen zijn zo gezapig.”

Veel vrouwen kiezen blijkbaar liever voor de opvoeding kinderen?
“Ik ben een alleenstaande moeder met drie kinderen en ik werk fulltime. Ik zou ook niet anders kunnen. Werken betekent alles voor mij, ik heb verder geen hobby´s. Maar mijn carrière is niet ten koste gegaan van de opvoeding van mijn kinderen. Ik ben altijd streng voor ze geweest. Zoals ik ook streng ben voor mezelf. Dat komt door het tennis, in die sport kun je niet zonder discipline. Mijn kinderen weten precies wat wel en niet mag.”

Weten ze ook wat hun moeder doet?
“Natuurlijk. Net als mijn ouders vroeger ben ik daar heel open over. Mijn drie zoontjes vinden mij eigenlijk wel stoer. En de oudste van dertien weet precies wat er aan de hand is. Maar er ligt thuis niets van mijn werk. Daar wil ik ze zo lang mogelijk niet mee confronteren.”

Maar lijkt het niet allemaal spannender dan het in werkelijkheid is?
“Ach, ook in onze branche ontkom je niet aan de vergadercultuur. Simpelweg omdat slechte communicatie voor elk bedrijf dodelijk is. Ik heb overigens een enorme hekel aan vergaderen, zoals iedereen in ons team. Met het mt vergaderen wij ongeveer één keer in de drie weken. Dat gaat er strak georganiseerd aan toe. Ieder lid moet van tevoren de onderwerpen inbrengen die hij besproken wil zien. Vervolgens bepaal ik of het op de agenda komt. Een rondvraag kennen we niet. Als je tijdens de vergadering nog iets op je lever hebt, heb je dikke pech. Maar ik overleg natuurlijk ook regelmatig met elke directeur afzonderlijk.”

Je leidt Sansyl met strakke hand. Zou jij ook bij een ander bedrijf de baas kunnen zijn?
“Dat denk ik wel, ja. Ik heb regelmatig te maken met managers die de gang van zaken kennen bij andere bedrijven. Zo hadden we hier onlangs een tijdje een zeer ervaren interim-manager over de vloer. Ik heb fantastisch met hem samengewerkt en veel van hem geleerd. Zoiets geeft vertrouwen.”

Hoe kijk jij als vrouw eigenlijk aan tegen al die mannelijke managers?
“Ik kom managers tegen van alle niveaus en uit verschillende bedrijfstakken. Daarbij valt mij vooral één ding op: het verschil tussen de ondernemers en de gestudeerde types. Ondernemers werken met hun hart, vanuit de passie voor het bedrijf dat ze vaak zelf zijn begonnen. Ze zijn volkomen zichzelf. De gestudeerde types lijken een knop te kunnen omdraaien, zij zijn op hun werk anders dan thuis. Ik heb altijd het gevoel dat ze een toneelstukje spelen. Ze weten hoe het hoort, want dat hebben ze geleerd. Maar begrijp me niet verkeerd, er zijn gelukkig voldoende talentvolle managers die gretig zijn om te leren, om ergens te komen.”

Maar over het algemeen heb je het dus niet zo op studentikoze types?
“De allerergste vind ik advocaten. Wij zijn regelmatig in rechtszaken verwikkeld…”

Regelmatig? Is de pornobranche zo’n vechtwereld?
“Nee, maar ieder groot bedrijf dat internationaal werkt, heeft regelmatig met rechtszaken te maken. Sla de kranten er maar op na. Ik heb nu gelukkig een leuke advocaat, maar dat is anders geweest. Zo´n bal gehakt waar ook nog eens bakken met geld naartoe gaan, vreselijk. Juristen nemen langzamerhand de wereld over, ze houden zichzelf in stand. Als ik met iemand al lang ergens uit ben, zijn beide advocaten dat nog niet. Ze bedenken altijd iets nieuws, wat vervolgens weer een hoop gezeik oplevert. En dan te bedenken dat ik vroeger tegen ze opkeek. Zij hadden doorgeleerd, iets wat ik niet had gedaan. Maar inmiddels ben ik erachter dat ze maar één ding écht goed kunnen: rekeningen sturen.”

Terug naar een leuk onderwerp: de bladen. Is daar nog toekomst voor?
“Seksbladen mogen dan misschien een beetje passé zijn,
zolang we er nog geld aan verdienen, gaan we ermee door. Ons magazine Passie loopt bijvoorbeeld goed. We verkopen voldoende advertenties en de losse verkoop is maandelijks goed voor 70.000 exemplaren. Passie is ook geen pornoblad, het is erotiek. Zoiets als de Playboy, maar dan zonder excuuspagina’s. Maar ook Chick en Seventeen zijn nog voldoende in trek.”

Maar de omzetcijfers vallen in het niet bij internet?
“Internet is inderdaad onze grootste bron van inkomsten. Het biedt ook veel meer mogelijkheden. Alleen heb ik er niet
zoveel verstand van. Van bladen maken weet ik alles, ik lees veel tijdschriften en kranten. Ik vind het ook vreselijk dat het zo slecht gaat in die markt. Met internet heb ik nog te weinig feeling. Ik boek mijn vakanties via internet, daar blijft het bij. Maar ik heb goede mensen in dienst die mij op dit gebied adviseren.”

Kun je een voorbeeld geven?
“Op internet is marketing erg belangrijk. Je moet zorgen dat je boven aan staat bij Google en Yahoo. En heel belangrijk, je moet contact leggen met webmasters voor ons sponsorprogramma Payserve. Dat is een systeem waardoor zij aan ons geld kunnen verdienen. Als iemand via een andere site lid wordt van een van onze sites, krijgt de webmaster daar een afgesproken bedrag voor. Hetzelfde geldt als er via bij ons een postorderpakket wordt besteld. Dat is voor sommige webmasters big business.”

Met internet is dus nog altijd veel geld te verdienen?
“Ja, maar we houden ook de ontwikkelingen op het gebied van digitale televisie in de gaten. Het belangrijkste voor ons is dat we content blijven maken. Dat doen we eigenlijk continu. Voor onze eigen merken.”

Zoals?
“Chick.nl, seventeen.nl, fun.nl…”

Fun.nl? Achter zo’n onschuldige naam verwacht ik geen pornosite. Dat is toch pure misleiding?
“Ach, wij zijn verder heel netjes. Bij ons heb je in ieder geval geen last van eindeloos veel pop-ups, daar heb ik een enorme hekel aan.”

Maar daardoor loop je veel geld mis.
“De tijd dat je veel geld kon verdienen met dergelijke pop-ups zijn eigenlijk voorbij. Daarbij staan wij voor kwaliteit en dat willen we graag handhaven. Natuurlijk moet je geld verdienen, maar het mag niet ten koste gaan van alles. Wij doen ook niet aan poepseks of seks met dieren. Daar is veel geld mee te verdienen, maar geld is niet het belangrijkste.”

Maken jullie zoveel winst?
“We hebben niet te klagen. Maar daarvoor hebben we altijd hard moeten werken, nog steeds trouwens. Wij zijn volledig zelfstandig financieel gegroeid, voor een lening hoefden we echt niet aan kloppen bij de banken.”

Geniet je wel een beetje van je geld?
“Dat heb ik moeten leren. Mijn ouders waren vroeger arm. Ik ben nog steeds truttig met geld, maar ik kan steeds beter genieten van mooie vakanties of mooie kunst.”

En je doet aan liefdadigheid. Is dat belangrijk voor je?
“Sociale betrokkenheid hoort erbij als het binnen je mogelijkheden ligt. Wij hebben de stichting Passion 4 People opgericht. Daarmee gaan we een boek maken waarin vijftig bekende Nederlanders worden geïnterviewd over hun passie. Een topfotograaf maakt bij elk verhaal een portret. De opbrengst komt ten goede aan het Aids Fonds. Ik probeer zoveel mogelijk mensen binnen ons bedrijf aan dit project te laten meewerken, zo krijgen ze in ieder geval het gevoel ook eens iets goeds te doen voor anderen. De stichting financiert het hele project. Het kost ons aardig wat geld, ik neem namelijk alleen genoegen met het beste van het beste. Maar als je elke dag porno maakt, is het leuk om ook eens keer écht iets moois te maken.”

Want die mogelijkheid biedt porno niet?
“Ik zou heel graag inhoudelijk kwalitatief betere films maken, maar dat is niet echt nodig. Na tien minuten is iemand wel klaar met een film. Maar het gaat er ooit een keer van komen. De creatieve kant trekt mij toch het meest.”

Wekelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

CV Sandy Wenderhold

1968 > geboren te Uitgeest
1986 > havo-diploma
1986 > in dienst bij Photorama
1998 > hoofdredacteur Chick
1998 > algemeen directeur Sansyl BV
2006 > oprichting Stichting Passion 4 People