Geen producten in de winkelwagen.
Bedrijven gaan gebukt onder een overdosis leiderschap, vindt managementgoeroe Henry Mintzberg. We hebben niet nog meer helden nodig, wel goede managers.
Mintzberg, al meer dan dertig jaar goeroe op het gebied van strategisch management, doet zijn uitspraken in het nieuwste nummer van Harvard Business Review.
Leiderschap is de laatste jaren hét toverwoord geworden waarmee in het nauw geraakte bedrijven denken hun problemen te kunnen oplossen. Gevolg: de stakeholders halen een charismatische leider binnen, die op heroïsche wijze het slagersmes ter hand neemt, dan wel de weg vrij maakt voor een ambitieus overnamebeleid.
Met grote kans op succes, schrijft Mintzberg, al duurt het feest gemiddeld maar twee jaar. Op termijn werkt deze isolationistische vorm van leiderschap averechts. Zijn advies: niet méér leiderschap is de oplossing, maar het herstel van de disfunctionele scheiding tussen management en leiderschap.
Mintzberg neemt het voorbeeld van IBM onder de loep, het bedrijf dat onder de grote Lou Gerstner ruim 40 miljard in waarde steeg, mede dankzij succesvol op het gebied van e-business. Deed Gerstner dat op eigen houtje? Welnee. Het idee kwam van onder uit de organisatie, werd vervolgens door ruimhartige middenmanagers omarmd en uiteindelijk door Gerstner gefaciliteerd met de oprichting van een projectgroep e-business. Gerstner toonde leiderschap, maar was tegelijkertijd een ‘intrinsiek betrokken manager’.
Het woord ‘topmanager’ moet op de schop, aldus Mintzberg. Wie vanuit een toppositie aan de touwtjes trekt, is geen goed manager. (RM)
Meer in Harvard Business Review, november 2004, p. 22
