Geen producten in je winkelwagen.
Zuster Bernard Marie is abdis van het clarissenklooster Maria, Moeder van de Kerk in Eindhoven. Ze leidt er elf zusters die gekozen hebben voor het kloosterleven. “Een abdis moet als een moeder voor haar gemeenschap zorgen.”
Om half een ‘s nachts, als we opstaan om te bidden, open ik de deuren van het altaarkabinet waardoor de voorstelling van Jezus zichtbaar wordt. Voor mij is dat het symbool van de rol van de abdis: ze toont Jezus aan de zusters. Ze leidt de zusters naar God en laat ze zien dat Hij hen liefheeft. Natuurlijk vervult een abdis allerlei managementtaken. Ik moet coördineren organiseren, leidinggeven. Maar management is een term die niets zegt over de relatie tussen de abdis en de kloostergemeenschap waaraan ik leiding geef. De leidinggevende taak van de abdis en de werkzaamheden die wij hier verrichten zijn allemaal gecentreerd rond het geestelijk leven. Mijn belangrijkste taak is om de juiste atmosfeer te creëren om Jezus te vinden, te kennen en ons aan Hem over te geven. Je kunt de rol van de abdis niet begrijpen zonder dit geestelijke element. “In het klooster wonen we met elf zusters die allemaal verschillende achtergronden en verschillende leeftijden hebben. Er bestaat geen one size fits all aanpak om ze te helpen geestelijk te groeien. Daarom benader ik ze allemaal individueel. Onze jongste zuster, Anneke, is achttien jaar. Speciaal voor de begeleiding van de jongere zusters heb ik een zuster aangesteld. Zij hebben meer begeleiding nodig omdat ze het kloosterleven nog moeten leren. Een van de grote uitdagingen is het loslaten van de cultuur waaruit we komen. Veel van de waarden die we hebben aangeleerd, zijn juist waarden die we in het kloosterleven achter ons willen laten. Iedereen heeft hulp nodig om die los te laten. We leren bijvoorbeeld al op de kleuterschool dat we kritisch moeten zijn. Maar kritiek is de nekslag voor vreugde. Hier leren we om onszelf op een vriendelijke, rustige manier uit te drukken. Zonder agressie of woede te tonen als iemand anders een andere mening heeft. Ik help de zusters hierbij door met ze te praten en door ze persoonlijk sturing te geven. Het zit in de natuur van de mens om eerste viool te willen spelen. Ik leer ze dat je echte voldoening niet krijgt door wat je zelf kunt nemen, maar door wat je aan anderen kunt geven. “De abdis moet iemand zijn waar de zusters zich comfortabel bij voelen, waarbij ze hun hart kunnen openen. Ik ben hier vijftien jaar abdis. Iedere drie jaar houden we verkiezingen. Tijdens die verkiezingen worden ook de taken opnieuw bekeken. Bij het verdelen van de taken kijk ik naar de talenten en vaardigheden van de zusters, en waar ze plezier in beleven. Een van onze Belgische zusters heeft naailes in Kongo gegeven. Zij doet hier dus alle naaiklussen. “We wonen hier met elf volwassen vrouwen die allemaal individueel in staat zijn om een eigen huishouden te runnen. Als de groenten in de keuken bereid moeten worden, zijn er elf meningen over wat de beste manier is. Iemand moet dan een knoop doorhakken: zo gaan we het doen. Dat is mijn rol. Dat is de rol van iedere leider. Ik baseer mijn besluiten door naar de zusters te luisteren. Ik breng ze allemaal bij elkaar, luister naar ze en hopelijk kom ik dan met een besluit dat rust, vrede en sereniteit brengt. “Op een aantal religieuze kranten na, leven wij hier zonder kranten en televisie. Ik bekijk iedere ochtend het nieuws op de website van de BBC. Als er belangrijk nieuws is, vertel ik dat de zusters tijdens het middagmaal. Maar meestal kan het wel wachten tot het avondmaal. De details van het nieuws veranderen zo vaak, dat hoeven wij niet te weten. We hebben globaal best een goed beeld van wat er speelt. Ik probeer vooral invulling te geven aan geestelijke en intellectuele groei. Eén van de zusters is geïnteresseerd in sterrenkunde. Daarom hebben we nu een sterrenkijker aangeschaft. Een andere zuster is al haar hele leven geïnteresseerd in het oude Egypte. ’s Avonds, tijdens het recreatieuur vertellen we elkaar over deze zaken. Zo leren we weer van elkaar. ’s Avonds wordt er veel gepraat. Dat is logisch als je de hele dag stil bent geweest. “Ik ben blij met de elf zusters die in het klooster wonen, maar er is altijd ruimte voor meer. Zolang God zendt, is het goed. Er passen veel makke schapen in een hok.”
CV Zuster Bernard Marie
1948 > geboren in Duitsland uit Amerikaanse ouders 1990 > abdis van het clarissenklooster Maria, Moeder van de Kerk in Eindhoven. Daarvoor woonde zuster Bernard Marie in Rosswell, New Mexico
