Geen producten in de winkelwagen.
De entree van de Belgische mediamagnaat Christian van Thillo in de Nederlandse dagbladwereld werd niet zonder scepsis begroet. Hart voor zijn product heeft hij zonder meer, maar hij wordt een smaakloze patser en een meedogenloze zakenman genoemd. “Je moet hem nooit belazeren.”
rik van Gruijthuijsen had die donderdag, 3 oktober vorig jaar, geen zin in Christian van Thillo. Het waren hectische weken voor de hoofdredacteur van Het Parool. Uitgeversconcern PCM wilde stoppen met de krant en had een verzelfstandiging bemoeilijkt met een 'onwaarschijnlijk' pakket eisen. Vrijwel dagelijks zaten Van Gruijthuijsen en vertegenwoordigers van de Stichting Het Parool om de tafel met mogelijke investeerders en overnamekandidaten. Serieuze, Nederlandse uitgevers. En dan komt er zo'n Belg, die 'toch in Amsterdam moest zijn', even informeren naar zijn kansen. Maar soit, toch maar even met de man praten. Dat is wel zo beleefd.
Maar toen. “In no time waren we om,” zegt Van Gruijthuijsen. Christian van Thillo maakte een verpletterende indruk met zijn uitstraling, zijn plannen, zijn ideeën over marketing. “Die man geniet intens van het maken en uitgeven van kranten. Hij praat en denkt nergens anders over, op het vermoeiende af.
Een zeer inspirerende man, to put it mildly.
De drukinkt lóópt niet bij hem door de aderen, het spuit erdoor.”
Op 2 januari verscheen Het Parool voor het eerst in zelfstandige, 'onafhankelijke' vorm, met Christian van Thillo als mede-eigenaar. De Vlaamse Persgroep, waarvan Van Thillo 'gedelegeerd bestuurder' en zijn familie eigenaar is, betaalde 4 miljoen euro voor een aandeel van 32 procent in de krant. Een meerderheidsbelang ligt in het verschiet. Aldus maakte Van Thillo zijn entree in de Nederlandse dagbladenwereld, een entree die hier en daar met scepsis is begroet. Maar niet door Erik van Gruijthuijsen. Of hij nou blij is met Van Thillo of met Van Thillo's geld? “Wij zijn met beide in de wolken.”
Sexy voorpagina's
De Vlaamse Berlusconi wordt hij genoemd, en de Vlaamse Murdoch. Het zijn weinig vleiend bedoelde typeringen van de man die door vriend en vijand wordt beschouwd als de machtigste mediafiguur van Vlaanderen. De Persgroep, thuisbasis Kobbegem, geeft de dagbladen Het Laatste Nieuws en De Morgen uit en is voor 50 procent eigenaar van de commerciële tv-zender VTM. De tijdschriftendivisie voert succestitels zoals Dag Allemaal, Joepie en Woef!.
De Persgroep doet in commerciële radio en beheert Plopsaland, gezinspark rond Kabouter Plop. In al hun verscheidenheid hebben de activiteiten een ding gemeen: er valt geld mee te verdienen.
De Persgroep doet het uitstekend. Terwijl de advertentiemarkt inzakt en de concurrentie kampt met dalende oplages, steeg de winst in 2001 met 7 procent tot 17,6 miljoen euro, bij een omzet van 277,4 miljoen. 'Het Laatste Nieuws' en 'De Morgen' leden verlies toen de familie Van Thillo ze eind jaren tachtig kocht. Christian greep hard in op de redacties. 'Losers' met 'whisky op het klavier' maakten plaats voor mensen die hij wel zag zitten. Sexy voorpagina's, lezersacties en een prominentere rol voor 'Sjefke met de klak' deden de rest. Nu zijn 'Het Laatste Nieuws' en 'De Morgen' bloeiende kranten, driehonderdduizend en vijftigduizend stuks groot.
Volgens critici heeft Van Thillo te veel macht. Via bevriende politici van de liberale VLD van Guy Verhofstadt zou hij radiolicenties in de wacht slepen. Hij zou een meedogenloze zakenman zijn die mensen naar believen afdankt. Een smaakloze patser bovendien, die zich ook nog eens bemoeit met de inhoud van zijn kranten. Hijzelf ontkent. Zijn journalisten mogen schrijven wat ze willen, zolang het maar verkoopt. Of het moet die keer zijn geweest dat hij woedend de redactie van 'Het Laatste Nieuws' opstormde. Hij had gisteren in de file gestaan en over dat schandaal niets in de gazet gelezen. Ja, ook Van Thillo heeft emoties.
Onberispelijk kapsel
Christian van Thillo komt uit een trotse, nationalistische familie van Antwerpse bankiers en drukkers. Christian, veertig jaar geleden geboren, was in zijn jeugd overal goed in. Hij kon paardrijden als de beste en skiën alsof hij nooit anders gedaan had. Ook nu nog schijnt hij op zijn surfplank iedereen voorbij te zeilen. Hij studeerde rechten in Leuven, waarna de familie hem naar een mba-opleiding in Amerika stuurde. De Van Thillo's waren ondertussen druk bezig met het verzamelen van mediabedrijven. Eerst 'Het Laatste Nieuws' en in 1989 het socialistische
'De Morgen'. Vanuit Amerika faxte Christian vader Ludo: “Pa, doe dat niet.”
Terug in Antwerpen kreeg hij de opdracht om het persbedrijf te saneren.
De redacteuren van 'Het Laatste Nieuws' en 'De Morgen' zagen vanuit hun kantoren een zwarte BMW de parkeerplaats oprijden. Eruit stapte iemand die door kennissen wordt omschreven als een beau garçon, met maatpak en onberispelijk kapsel. Hij kwam ze vertellen dat alles anders moest. Om de kranten winstgevend te maken, moest ook de meest verstokte socialistische redacteur commercieel gaan denken. Wie dat niet begreep, kon op zoek naar ander werk, om het even of hij journalist, manager of directeur was.
Waar gehakt wordt, vallen spaanders. Voormalig adjunct-hoofdredacteur Ludwig Verduyn van 'De Morgen' weet er alles van. Hij mocht vertrekken na publicaties over een geheime Luxemburgse rekening van de Van Thillo's – een schikking met de fiscus kostte de familie miljoenen franken – en een canard over zwartgeldpraktijken van een Belgische minister. Vier jaar later wil Verduyn er niets meer over kwijt.
“Ik weet zeker dat-ie het leest,” zegt hij bezorgd. “Ik ben geen Don Quichot.”
Van Thillo, lijkt Verduyn te bedoelen,
wint tóch.
Je kunt Christian van Thillo hard noemen. Bestuurder Bruno Vanspauwen van communicatiebedrijf TBWA/GV Group Belgium noemt hem liever recht door zee. Vanspauwen werkte met Van Thillo samen aan reclamecampagnes voor 'De Morgen'. Jazeker, zegt hij, Van Thillo let op cijfers, en wasmiddelen verkopen zou hem ook goed afgaan. Maar hij heeft hart voor zijn product en niet geringe verdiensten: “Hij heeft de Vlaamse pers helpen ontzuilen en het opvoedende karakter ervan doorbroken.”
Niemand hoeft bang te zijn voor Van Thillo, zegt Yves Desmet, tot voor kort hoofdredacteur van 'De Morgen'. Sterker: “Hij respecteert het pas als je hem durft tegenspreken.” Desmet is behoorlijk dik met Van Thillo. Het is fijn werken met iemand die duizend ideeën per dag heeft. De ene dag komt Van Thillo aan met de Orlando Sentinel, de volgende met het Braziliaanse El Globo. Overal pikt hij dingen uit op. “Hij heeft de krantenmicrobe. Mocht hij niet in 't fortuin geboren zijn, was hij misschien een gemankeerde eindredacteur.”
Voor toekomstige medewerkers van Van Thillo heeft Desmet nog een vrijblijvend advies. “Je moet hem nooit belazeren.
Als je de kantjes eraf loopt of onder valse voorwendselen je budget niet haalt, kun je het schudden voor de rest van je leven.”
CV Christian van Thillo
Burgerlijke staat: getrouwd, een dochter, June (2)
Woont: in Antwerpen, zijn huis is ingericht
door zijn vrouw Nathalie, die verstand heeft
van binnenhuisarchitectuur.
Rijdt: of laat zich rijden, in een zwarte BMW 7
Is verder goed in: kyten, skiën en surfen
Supporter van: voetbalclub Beerschot
1962 geboren in Antwerpen
1981 studie rechten in Leuven
1987 familie koopt Het Laatste Nieuws
1989 aanschaf De Morgen
1989 MBA, Duke University, VS
1998 Persgroep 50% eigenaar VTM
2003 minderheidsbelang in Het Parool
