Ceo’s? Het zijn net mensen

Niet het zoveelste boek over topvrouwen, zeggen Willemijn van Benthem en Mirjam van Immerzeel zelf over hun recente bundel CEO me! Ze hebben gelijk.

Want alhoewel het boek van de twee journalisten wéér over (het gebrek aan) topvrouwen gaat, weten ze het wel boeiend en leuk GERECENSEERD:
Ceo Me
Willemijn van Benthem, Mirjam van Immerzeel
Miss Chief Journalistieke producties, 220 pagina'ste houden, zonder klagerig of verongelijkt toontje. Knappe prestatie.

De vrouwenkwestie? Daar is toch alles al lang over gezegd en geschreven? Over het old boys network, over ‘vrouwen die helemaal niet willen’, over de slechte verdeling thuis, over de Noorse quota, over rare selectieprocedures, over carrières die je niet in deeltijd kunt maken, over kinderen die zich nu eenmaal slecht met een 80-urige werkweek laten verenigen, ach, wat valt daar nou nog allemaal aan toe te voegen?

‘Nou, wat dacht je van: humor?’ zullen Mirjam van Immerzeel en Willemijn van Benthem gedacht hebben. Geïnspireerd door de Morgan Spurlock-documentaire Super Size Me noemden ze hun boekje bijvoorbeeld CEO me! En kozen ze niet voor de volgende droge opsomming van al het onrecht in de wereld dat vrouwen ongetwijfeld is aangedaan, of voor een boek vol goede bedoelingen, maar gingen ze gesprekken aan, een beetje zoals Spurlock ook doet, maar dan nu over de vraag: wat kom je als topvrouw (in de dop) allemaal tegen op weg naar het heilige der heiligen: de bestuurskamer?

Zo spraken de twee, als ‘journalistiek onderzoeksteam MissChief’, onder meer met mensen als Jan Kalff, Hélène Vletter, Irene Asscher, Pauline van der Meer Mohr, Dolf van den Brink, Kees van Lede, Joanne Kellermann, Tanja Nagel, Morris Tabaksblat, Karel Vuursteen, Caroline Princen, Marike van Lier Lels, Don Schothorst, Mirjam Sijmons, Lidewey van der Sluis en Lutgart van den Berghe. Dat levert geen direct routepad naar de top op, gelukkig niet, want dat zou alleen maar ongeloofwaardig zijn. Wat het wel oplevert is een tas vol aardige anekdotes en soms zelfs zowaar vernieuwende inzichten.

Zo is het altijd leuk om een kijkje in de keuken te krijgen van hoe werving en selectie voor topfuncties in het verleden ging. Zoals Karel Vuursteen die vertelt hoe hij door Freddy Heineken zelf gebeld werd voor ‘een kopje thee’, waarna de twee vieze moppen gingen tappen, en Vuursteen uiteindelijk Freddy mocht opvolgen. Of Alexander Rinnooy Kan, nog altijd grootcollectioneur van topfuncties, die met oprecht klinkende verbazing vertelt hoe hij zonder enige bestuurlijke ervaring toch rector kon worden van een universiteit en hoe hij zonder enige ervaring in het bedrijfsleven zichzelf ineens terugvond als voorzitter van werkgeversbelangenclub VNO-NCW. Tja, het kan verkeren.

Even aandoenlijk als inzichtrijk is bijvoorbeeld ook het openhartige relaas van Pauline van der Meer Mohr, de huidige bestuursvoorzitter van de Erasmusuniversiteit, die vertelt over het rouwproces dat ze doormaakte na haar ontslag bij ABN Amro.
Het is op zulke momenten dat het boek duidelijk maakt inderdaad niet het zoveelste boek over topvrouwen te zijn, maar juist een boek over ménsen. Het is de prestatie van Van Immerzeel en Van Benthem (ook de drijvende krachten achter nieuwssite CEOme.nl) dat ze voorbij de pr-praat en brede visies van de topmannen en –vrouwen zijn gekomen, en niet alleen hun goede bedoelingen hebben opgeschreven, maar laten zien dat ook een ceo gewoon een mens van vlees en bloed is, met zijn/haar twijfels, geluk, pech en frustraties. Ja, zelfs seksverslaving komt aan bod, dankzij – hoe kan het ook anders – deskundige Don Schothorst.

Dagelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?

E-mail *

Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Verstuur

Zo is CEO me! een boek geworden dat eigenlijk betrekkelijk weinig gaat over topvrouwen, maar veel meer over carrières in zijn algemeenheid, zonder open deuren of platte tips als: hoe schrijf ik een sollicitatiebrief? En juist door deze aanpak, gecombineerd met een fijne schrijfstijl en oprechte vraagstelling, kunnen Van Benthem en Van Immerzeel op termijn wel eens meer goeds voor de vrouwenzaak hebben gedaan dan alle convenanten waarin bedrijven stellig beloven meer vrouwen aan te nemen bij elkaar.

Lees ook:

• De crisis opgelost – Het verraad van de financiële wereld, Georges Ugeux
• Frisse blik op bekend terrein – Dossier Supertrends, Carl Rohde, Norbert Mirani, Goos Eilander
• Menig zakenman handelt onetisch – Als goede mensen slechte dingen doen, David de Cremer

Management Team neemt elke vrijdag een nieuw (management)boek onder de loep. Eerdere recensies