De vrouw van

Ze zijn onderhoudend en represensueel. Zij kennen de etiquette, spreken meerdere talen en hebben alles mee. Toch klopt er iets niet. Zij hebben geen eigen carrière en geen eigen netwerk. Zij zijn de vrouw van.

 

Jaren gaat het goed en is er niets aan de hand. De man maakt een respectabele carrière en zij zorgt voor de intieme, correct politieke etentjes met belangrijke bazen. De man is veel op reis en zij is er voor de bankzaken, de boodschappen, de familieaangelegenheden, het plannen van de vakanties, de kraakheldere witte overhemden en de kinderen. Wat een vrouw! Maar wie is eigenlijk de vrouw die op zondag het vlees snijdt?

Die vraag vliegt haar tijdens de (pré)midlife naar de keel. Kinderen gaan naar de middelbare school of zelfs al naar de universiteit. Het huis is leeg, manlief ergens in de wereld, met of zonder secretaresse, personal assistant of charmante buitenlandse collega.

Het wegdrukken van empty nest-gevoelens lukt aardig maar dan komt de vrouw met de hamer langs. Depressiviteit volgt en therapeuten worden ingevlogen. Het is wat minder gezellig thuis, en minder op orde. De vrouw van is in protest, wil aandacht en zoekt naar erkenning.

De oplossing is er wel, o ja,  de arbeidsmarkt verlangt naar deze goed onderhouden, uiterst sympathieke vrouwen die zoveel kunnen. Maar het is niet snel goed voor deze first ladies. Want een eigen baan aanvaarden betekent offers brengen en flexibiliteit. Voor de verwende thuispopulatie moet het voortaan anders geregeld worden en die stap is te groot. Want als je identiteit ontleent aan het zijn van de vrouw van, ben je niet gewend om dit soort keuzes te maken. Onzin, ladies. Het is tijd! Niet voor de Rabobank maar voor bijvoorbeeld een baan bij de Rabobank.

 Lilian Bakker werkt al twintig jaar in de wondere wereld van HR