Geen producten in de winkelwagen.
In de podcastserie Reset spreekt de redactie van MT/Sprout met ondernemers, leiders en denkers over grote uitdagingen en praktische oplossingen. Abonneer je gratis via Spotify, Apple Podcasts of blijf op de hoogte met de MT Nieuwsbrief.
Het is niet eenvoudig om rasoptimist Allard Droste boos te krijgen. Toch jeuken zijn handen als hij berichten leest over bedrijven die in crisistijd hun medewerkers en partners laten vallen. Van multimiljardair John de Mol die laat weten ‘draconische maatregelen’ te willen nemen tot een goede vriendin die na tien jaar trouwe dienst door haar baas op straat wordt gezet. ‘Ze kreeg te horen “ik moet nog op wintersport kunnen”. Ik gun ondernemers alles, maar je hoort er ook te staan in mindere tijden. Dat is ook part of the deal.’
‘In deze tijd staan de echte leiders op versus de mensen die veel praten. Een voorbeeld hiervan is Richard Branson. Heeft veel mogen verdienen, heeft daarvoor veel risico gelopen en is nu met zijn verschillende bedrijven hard geraakt. Hij schrijft een open brief naar al zijn medewerkers waarin hij stelt ook niet te weten wat er gaat gebeuren, maar zal er alles aan doen om ze niet te laten vallen. Sterker nog: hij steekt per direct 250 miljoen euro van zijn eigen geld terug in de zaak. Dat noem ik leiderschap. ‘
Donatie
Droste besluit ook woord bij daad te voegen en doet een oproep op LinkedIn: hij stelt 100 keer 1000 euro beschikbaar voor mensen die door de crisis in acute problemen zijn gekomen. Talloze reacties kwamen binnen. ‘Ik heb de verhalen niet gecheckt, het uitgangspunt was vertrouwen. Sommige gaven aan weer vertrouwen in de toekomst te hebben, dat is gaaf om te zien. Er waren ook mensen die het écht konden gebruiken, maar zeiden dat ze het geld niet wilden hebben omdat anderen het nog zwaarder hadden. Dat geeft mij nog steeds kippenvel. Het zijn vaak de mensen die het minst hebben, die zo reageren.’
‘Ik probeer met dit gebaar anderen aan te sporen om meer naar elkaar om te kijken. Om niet direct mensen te ontslaan. Maar ook als signaal naar medewerkers om eens naar de werkgever te stappen met ideeën hoe jij kunt bijdragen. Of eens op iemand af te stappen die het zwaar heeft. Zorg dat je er samen beter uitkomt. Als iedereen één ander zou helpen, dan zou de wereld zoveel mooier zijn.’
Aldowa
Het ondernemersavontuur van Droste begon in 2007 toen hij na een carrière bij Fokker en Stork met een compagnon een kleinschalig metaalbedrijf in Rotterdam overnam, Aldowa. ‘Ik had een droom en dat was een bedrijf hebben waar we met machines mooie dingen zouden maken. Als ik een droom heb, dan deel ik die droom, dus ik vertelde aan iedereen wat ik voor ogen had. Binnen drie weken werd ik gebeld door een kennis. Hij wist waar mijn droomfabriek stond. Ik ben gaan kijken en voor ik het wist stond ik er middenin.’
Droste en zijn compagnon bouwden met het 13 koppige team het bedrijf uit tot een organisatie met vijftig medewerkers en een omzet van ruim zeventien miljoen euro. Aldowa is tegen de gangbare normen in de maakindustrie volledig zelfsturend. ‘Dat had ik niet per se voor ogen, ik wilde werk gewoon leuk maken. Laten we een beetje normaal doen met zijn allen. Men maakt het dikwijls zo ingewikkeld met vergaderen, handtekeningen krijgen, elkaar overtuigen. Geef elkaar vertrouwen en verantwoordelijkheid, daar kom je een stuk verder mee.’
‘De kredietcrisis van 2008 zijn we wonderwel goed doorgekomen. We hebben alle medewerkers bij elkaar geroepen en hebben gezegd: we gaan het woord crisis nog één keer gebruiken. Nog een keer vloeken en tieren en daarna gaan we het er niet meer over hebben. Ik geloof erg in een self fulfilling prophecy. In die periode zijn we elke euro die er binnen kwam gaan herinvesteren: betere software, advertenties, nieuwe medewerkers. We hebben niet uitgebreid zitten rekenen. Je kunt alles kapot rekenen tot je een ons weegt. Aan het eind van de dag moet je het gewoon doen. Het resultaat was dat we per jaar met 15 procent groeide, in een markt die was gehalveerd.’
Hagelslag
Een andere droom van Droste is om de gelijknamige chocoladefabrikant te kopen. ‘Ik ben sinds 2010 bezig om te kijken of ik ze kan bewegen om het bedrijf uit handen te geven. Als ik mijn ogen dicht doe, zie ik mij al lopen in de fabriek. Ik ben een aparte vogel, elke kerst stuur ik de Duitse eigenaar een brief waarin ik mijn droom uitleg. We hebben in het verleden contact gehad, er zijn zelfs bedragen over en weer gegaan, maar tot dusver zonder succes. Ik krijg elk jaar netjes bericht dat mijn brief weer is ontvangen.’
Bij toeval is Droste inmiddels twee ondernemers tegen het lijf gelopen die een nieuw merk hagelslag op de markt willen brengen. Gemaakt van pure chocolade, in glazen flessen. Hagelswag noemen ze het, als grapje hoe een Engelsman het woord zou uitspreken. Het klikte en de drie zijn samen in zee gegaan. ‘We leveren veelal aan horeca, hotels, lunchrooms. Dat was van de ene op de andere dag nul. We kunnen bij de pakken neerzitten, maar daar schiet niemand iets mee op. Dus zijn we volledig overgestapt op online. Met effect, de afgelopen weken is het bezoek naar onze website met 2000% gegroeid.’
‘Mijn droom was om iets te doen met chocolade, dat is gelukt. Ondertussen blijft de hoop dat Droste ooit een keer belt, dat ze het bedrijf tóch aan mij willen verkopen.’
Hoofd koel
Droste laat het niet zitten bij de eenmalige donaties. ‘Ik ben een nieuw initiatief aan het starten genaamd Hoofd Koel, Hart Warm die landelijk aandacht vraagt voor saamhorigheid. We moeten als de crisis voorbij is niet weer terugvallen in oude patronen waarin we vooral met onszelf bezig zijn. Het zijn nu heftige tijden, dat begrijp ik dondersgoed. Maar er komt een tijd na corona. Houd het hoofd koel en blijf naar elkaar omkijken, door dik en dun.’
