De ‘Wet van Acker’

Eén van de buzzwords dit jaar op de functioneringsgesprekkenvloer: omgevingssensitief.

 

Ik hoorde er in het rookhol bij mij op de zaak twee hipo's over klagen dat hun leidinggevende (‘baas' vinden ze een eng woord) totaal niet omgevingssensitief was. Waarmee ze, kort gezegd, bedoelden dat de vrouw in kwestie geen (spontaan en willig) oog en oor had voor uitgerekend hun noden. De leidinggevende was echt hartstikke druk (aan het doen), maar op de een of andere manier kwam ze maar niet toe aan waar het natuurlijk allemaal echt om gaat: het parachuteren van de multitalenten op haar afdeling. Roddelderoddelderoddel… Bladiebladiebla… Helaas moet ik de hipo's teleurstellen: de baas was een ervaren rot. Zij kende de ‘Wet van Acker' gewoon.

 De ‘Wet van Acker' is de ideale manier om een goeie job te combineren met een bevredigend privéleven. Jong en onbesuisd stelt zich in het werk zo omgevingssensitief op dat elk signaal dat wordt uitgezonden wordt opgevangen, verwerkt (ook thuis) en omgezet in een (of juist geen) actie. Een 10 voor omgevingssensitief, maar een 0 voor effectiviteit. Want: dodelijk vermoeiend en zonde van de tijd. Ervaren rotten die de ‘Wet van Acker' toepassen, verspillen geen energie. De Wet luidt namelijk heel simpel: "Met wat ze je niet tegen je zeggen, moet je niks doen."

Ik geef toe: het kost in het begin veel moeite om te acteren dat je al het gezeur, gezever en gezanik niet opmerkt. Maar áls het eenmaal lukt, krijg je er bergen vrije tijd bij. Genoeg voor de meest tijdrovende hobby's. Desnoods kajakken…

Bram B. Bot is kritisch volger van dino's en hipo's, twee soorten die de sfeer op de werkvloer doorgaans behoorlijk verpesten.