Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

Bankiers als een obscure stam in de rimboe

Dus wat kom je tegen wanneer je als simpele Hollandse jongen naar de Londense City gaat om bankiers te interviewen als waren het leden van een obscure stam in de rimboe?

Sinds de zomer van 2011 biedt mijn leven antwoorden op deze vraag. Voor de Engelse krant The Guardian doe ik een jaar lang online antropologisch onderzoek naar de financiële wereld. Dus wat kom ik tegen? Laat deze ober u als amuse opdienen:
een bedje van gesneuvelde stereotypen. ‘De bankiers’ bestaan niet. Dat wist u wellicht al, maar ik nog niet. De sector is te groot
en te divers. Een commodity traider, een fundraiser bij een venture capital firm, een mergers & acquisitions investment banker
en een long-only asset manager…

Bestel MT Human Capital 2011 online

Hoe meer ik over de activiteiten van deze mensen ontdek, hoe duidelijker het me wordt dat algemene kreten over ‘de bankiers en hun bonussen’ de plank misslaan, contraproductief zijn zelfs. Wat ons op het voorgerecht brengt: een soep van  overeenkomsten. Alle, maar dan ook echt alle, mensen die in deze sector werken, spreken financieels. Dat wil zeggen; ze halen dezelfde streek uit als medici en maken de boel nodeloos ingewikkeld. Zoals artsen buitenstaanders intimideren door  cardioloog te zeggen in plaats van hartdokter, zo overdonderen financiële types je met bakkenvol jargon en acroniemen. O, u weet niet wat een acroniem is? Nou, dan voelt u zich zoals ik mij al maanden voel. Andere overeenkomst: bankiers hebben nooit een baard.

Tijd voor het hoofdgerecht: Deze sector is op dit moment oppermachtig. Ze bieden de hoogste salarissen en trekken de slimste jongste mensen aan. Regeringen die dreigen met extra toezicht of regulering krijgen een dreigement van de sector terug: dan vertrekken we toch gewoon naar elders. Democratie lijkt zo steeds vaker op een systeem waarbij de mensen mogen kiezen welke politicus gaat uitvoeren wat de markten en banken dicteren.

Tenslotte het toetje. Vrouwen heb je ook in de sector, en daar waar ze in voldoende aantallen verschijnen, neemt het roekeloze gedrag van de heren af. Je zou dus willen dat er meer vrouwen in de financiële sector gingen werken, want zij zijn rationeler.
Het punt is dat je alleen hogerop komt in deze sector als je jarenlang werkweken draait van meer dan 100 uur. En ja, daar lijken de meeste vrouwen te verstandig voor.

Joris Luyendijk blogt een jaar lang over het leven in the City voor de Britse krant The Guardian. Deze column stond in de MT Human Capital gids

>> Joris Luyendijk Banking Blog

Op MT.nl/columns vindt u de bijdragen van alle MT-columnisten: