Geen producten in de winkelwagen.
Ik vergat woensdagochtend mijn telefoon. Pas op kantoor kwam ik erachter door met mijn vaste lijn mijn mobiele nummer te bellen en naar de auto te rennen. Niets. Ook in mijn tas en jas hoorde ik niets rinkelen of trillen. Het is een knullige manier om je telefoon te zoeken, maar ik vind het nog steeds de meest praktische. Maar het was niet nodig. Google wist namelijk al dat ik mijn telefoon vergeten was. Zodra ik mijn pc aanzette en inlogde op mijn Gmail, had Google mij kunnen vertellen dat ik hem thuis had laten liggen.
Big Brother
Google blijkt namelijk bij te houden waar ik ben. Natuurlijk, ik wist dat Google mijn locatie kan tracken als ik bepaalde apps open heb, zoals Google Maps, maar het blijkt echt veel verder te gaan dan dat. Het weblog Quartz ontdekte dat Google bijhoudt waar een Android-telefoon zich bevindt, ook als de locatieservices zijn uitgezet. Vrijwel alle Android-toestellen peilen namelijk sinds begin 2017 de hele tijd de masten in de buurt. Dat doet Android ook als er geen SIMkaart in de telefoon zit en er in principe geen noodzaak is om een verbinding te zoeken. Geen noodzaak misschien voor de gebruiker, omdat je toch niet kunt bellen, maar wel handig voor Google. Wie drie masten ziet, die heeft drie punten én dus een locatie. Daar heb je geen GPS voor nodig.
Kijkgedrag op telefoon
Omdat mijn telefoon vanochtend niet in beweging kwam, kon Google concluderen dat ik of thuis was gebleven, of dat ik mijn telefoon was vergeten. Omdat Google weet dat ik mijn scherm minstens x maal per uur activeer, moeten ze in Mountain View vrij snel hebben doorgehad dat het laatste het geval was. Toen ik vervolgens op mijn werk mijn computer aanzette en inlogde in mijn mail, bevestigde ik slechts was ze al wisten.
Desondanks kreeg ik geen berichtje van Google in de trant van: ‘Thijs, wat vervelend, we zien dat je telefoon nog thuis ligt.’ En dat is niet gek, want ik heb namelijk in het verleden mijn best gedaan om ervoor te zorgen dat Google mij niet de hele dag achtervolgt. Ik werd namelijk een tikkeltje paranoia van al die tips – als je nu naar huis rijdt kost het je 36 minuten – en vooral die vragen over locaties waar ik mij bevond. Of ik de HEMA wilde recenseren? Nee! Ik had locatieservices daarom uitgevinkt. En dus moest Google zich wel van den domme houden, ook al hadden ze informatie wel.
Ik kan mijn telefoon wel kwijt zijn, maar mijn telefoon weet waar ik ben.
In een reactie op de bevindingen van Quartz zei Google dat ze vanaf eind november zullen zorgen dat het niet meer gebeurt. Ze moeten wel, want Brussel kijkt ze op de vingers als het om privacy gaat. Vanaf volgend jaar moet ‘locatieservice’ standaard uitstaan als je een nieuw Androidtoestel koopt. De kans is klein dat Brussel genoegen neemt met de uitleg dat het peilen van de locatie om basis van de netwerkmasten niet valt onder de in de gebruikersvoorwaarden omschreven ‘locatieservices’.
Maar zelfs als ze hun gedrag niet aanpassen weet ik niet of ik Google nog op zijn blauwe ogen kan vertrouwen. Ik ben een illusie armer. De locatieservice kan ik misschien wel uitschakelen (hier lees je hoe dat moet), maar de locatie vermoedelijk niet. Ik kan mijn telefoon wel kwijt zijn, maar mijn telefoon weet waar ik ben.
