Geen producten in de winkelwagen.
Falende politici voegen rollebollend de laatste strofen toe aan het requiem voor de woningmarkt. Maar wacht 's even, het is Pinksteren. En dan klinkt er andere muziek.
Hoe lang jeukt de hypotheekrenteaftrek nu al? Hoe lang doet de woningmarkt nu al niet wat ie zou moeten doen? Ik weet het niet eens precies. Het is een storende constante waar ik in mijn economisch journalistieke leven met triest makende regelmaat over struikel. De woningmarkt zit op slot, is volgestouwd met perverse prikkels, verstikt de economie op langzame en pijnlijke wijze. Een lijdensweg waar geen einde aan leek te komen. Lange tijd was zelfs het lullen over een oplossing waarbij ook het H-woord werd genoemd taboe. Verboten.
Het goede aan het Kunduz-akkoord is dat er in ieder geval een stapje wordt genomen. Ze noemen het H-woord. Het slechte is dat de nieuwe stoerheid alleen aan de starters wordt opgelegd. Die laten het wel uit hun hoofd om als eerste en helemaal onderaan de keten een huisje te kopen. Het is de volgende – laatste? – dure strofe in het requiem voor de woningmarkt.
Schade? Dan maar niets doen
De schade van het disfunctioneren werd in 2010 door het CPB op zo’n 7,5 miljard becijferd. Onnodig welvaartsverlies, verspild geld. Een situatie die blijft voorbestaan omdat verschillende politieke partijen niet het probleem – de vastgelopen woningmarkt – centraal stellen, maar de inkomenspositie van hun achterban. Dus is de Partij voor de Rijken tegen de afschaffing van de aftrek. En is de Partij voor de Armen tegen het hervormen van de sociale huurmarkt. Andere partijen zijn sowieso tegen alles. Samen besluiten ze dan maar om niks te doen. Netto effect is dat we 7.500.000.000 euro in rook zien opgaan. Per jaar.
De crisis maakt een einde aan het naar believen geld uitstrooien over linkse en rechtse hobby’s. Een onoverkomelijk probleem voor politici. Maar niet voor commerciële en sociale clubs die dagelijks worstelen op die verrotte markt. Zij presenteerden hun integrale oplossing (lees het, het is de moeite waard). Er klinkt een ander liedje, over dertig jaar is er een werkelijke woonmarkt, eentje die functioneert. En al veel eerder begint het inrollen van die 7,5 miljard euro. Dat is nog los van de positieve effecten die een soepele woningmarkt heeft op de arbeidsmarkt en daarmee op de productiviteit van de BV Nederland.
Zowel links als rechts zijn tegen. Het moet dus wel een goed en evenwichtig plan zijn. Tijd om de laatste noten van het requiem te laten wegsterven en te beginnen met poetsen.
