Geen producten in de winkelwagen.
Ik kan daar zo chagrijnig van worden. Een hele berg papier, daar moet je eerst 10 minuten doorheen bladeren om er dan achter te komen dat je enkel 1 A4-tje moet terugsturen als werkgever. De rest van de bladzijden zijn meegestuurd ter verdediging van de torenhoge incassokosten.
Vordering motorvoertuigenbelasting
We gaan eerst maar even bellen naar dit gerechtsdeurwaarderskantoor, zodat ik straks mijn medewerker meer uitleg kan geven over deze brief. Gelukkig krijg ik een vriendelijke mevrouw aan de telefoon, die bereidt is om het dossier er direct even bij te pakken. Ze zegt: ‘Mevrouw Groenenboom, dit betreft een vordering van niet-betaalde motorvoertuigenbelastingen. Wilt u zo snel mogelijk alle papieren terugsturen en dit in orde maken?’ Ik antwoord: ‘Ja, ik ga mijn best doen.’
Even later confronteer ik mijn werknemer hiermee en hij verklaart helemaal geen auto of enig motorvoertuig te hebben. Opmerkelijk, ik heb toch echt een loonbeslag gekregen voor een auto die ingeschreven staat op de naam van mijn medewerker en dit zal toch betaald moeten worden…
Alimentatie
Woensdagochtend krijg ik weer een brief van een incassobureau. Het zal toch niet waar zijn: de volgende. Dit keer betreft het een echtelijke scheiding waarbij er een achterstand is met de betaling van alimentatie. Blijkbaar loopt hier al een hele gerechtelijke procedure over, die al jaren aansleept. Gezellig, nu zijn we als werkgever beland in een heel web van privéproblemen, die ons eigenlijk helemaal niks aangaan. Enkel draag je wel iedere keer de eindverantwoordelijkheid over het oplossen van loonbeslag. Als er niet betaald wordt of je vult de papieren niet braaf in, dan is het bingo. Voor je het weet word je als bedrijf zelf aansprakelijk gesteld.
Werknemer wil niet betalen
Dit keer weet mijn medewerker wel af van het bestaan van de vordering, enkel wil hij absoluut niet betalen. ‘Als jullie dit van mijn salaris inhouden, dan ben ik mijn geld kwijt en zwaait er wat.’ Hij maakt gelijk van zijn probleem nu óns probleem. Ondertussen weet ook heel het bedrijf af van het loonbeslag door zijn geschreeuw op kantoor. We hadden dit ook discreet kunnen oplossen, maar meneer kiest anders. ‘Ik ga mijn advocaat bellen, hij moet dit oplossen. Ik ga dit absoluut niet betalen. En indien jullie dit betalen, dan pik je mijn geld. Gewoon diefstal’, roept mijn oververhitte medewerker. Ik probeer hem nog een keer rustig uit te leggen dat de rechter al een uitspraak heeft gedaan in zijn zaak en dat dit echt betaald moet worden. Wij als bedrijf kunnen hier ook niks aan doen. Het schaap is ondertussen al verdronken, de deurwaarderskosten zijn al zo hoog opgelopen dat de vordering al meer dan verdubbeld is ten opzichte van het oorspronkelijke bedrag.
Verdienen aan loonbeslag
Schandalig gewoon die hele schuldenindustrie hieromheen. Deurwaarders en incassobureaus verdienen dik aan niet-betaalde facturen. Je kunt het zien als een afstraffing van het niet betalen van je rekeningen, maar de bedragen die daarvoor in rekening worden gebracht zijn soms echt moordend. De schulden stapelen alleen maar op zodat het volgende loonbeslag weer ontstaat. Een hele kettingreactie is ontketend.
Oplossing
We hebben al van alles geprobeerd: een vriendelijke dame langs sturen bij de werknemer thuis om samen een huishoudelijke begroting op te stellen, om te helpen met alle ongeopende post of als werkgever de schuld voorschieten en later verrekenen met zijn salaris. Allemaal aangereikte hulpmiddelen die niet geholpen hebben, tenminste niet bij ons. Op de één of andere manier zijn het altijd dezelfde mensen die loonbeslag aan hun broek hebben hangen. Na Kerstmis en het jaarlijkse bouwverlof stijgt standaard het aantal loonbeslagen. We bereiden ons er geestelijk al op voor. Hoe gaan we dit slechte nieuws dit keer vertellen aan onze medewerker? Hoe gaat hij hierop reageren? Dat wordt weer een leuk gesprek.
Vrijdagmiddag, de postbode komt fietsend voorbij. Mopperend komt mijn collega binnen: een nieuwe enveloppe van dezelfde gerechtsdeurwaarder. ‘Oh nee. Het lijkt niet te stoppen’, verzucht ik.
Snel open ik de brief en lees hardop voor: ‘Geachte mevrouw Groenenboom, de vordering is voldaan. Het loonbeslag is hiermee opgeheven.’
Mijn andere collega komt erbij staan: ‘Ja, wist je dat dan niet? Jan is erachter gekomen dat hij toch een auto op zijn naam had staan. Vergeten uit te schrijven bij de verkoop…’
