Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

Bob de manager gaat op vakantie

Bob is divisiedirecteur van een groot concern. Hij doet zijn best. In aflevering 182 gaat Bob op vakantie en weet hij dat zijn overdracht in goede handen is.


Van Bob
Aan Arthur van der heijden
Onderwerp overdracht in verband met vakantie

Hoi Arthur,
Fijn dat je me de komende drie weken wil waarnemen. Ik ga toch met een veel geruster gevoel op vakantie, nu ik weet dat mijn taken in goede handen zijn. Als er nog iets is, ik ben dus even echt niet bereikbaar, maar schroom niet om een lijstje te maken voor na mijn vakantie, zodat ik direct weer aan de slag kan.
Bob

Hoi Bob,
Komt goed, man. Geniet er maar van, van je vakantie. Dat heb je verdiend!
Arthur

Beste lezers,
Bedankt voor uw mail. Ik ben er even niet, vanwege vakantie. Voor urgente zaken kunt u contact opnemen met mijn tijdelijke waarnemer, Arthur van der Heijden.
Thanks for your e-mail. Right now I’m out of the office. For urgent matters, please contact Arthur van der Heijden.
Bob

Hoi Bob,
Goede vakantie gehad? Ik hoop het. Ik heb de afgelopen drie weken geprobeerd je zo goed mogelijk waar te nemen. Is wel aardig gelukt, denk ik zelf. Is me in ieder geval alleszins meegevallen, jouw baan, no offense. Ik ben nu zoals je weet zelf met vakantie. Ter afscheid en overdracht daarom bij deze nog een paar puntjes. Of je daar, wellicht met enige spoed, even aandacht aan wil schenken:

– Zou je, om te beginnen, zo snel mogelijk contact willen opnemen met Willem van der Goes? Ik had een lunchafspraak met hem om het nieuwe contract te bespreken. Goed, de eerste afspraak, glad vergeten, mijn fout. Kan gebeuren, toch? Sorry hoor.Dus wij een nieuwe afspraak maken. Maar dan legt hij zomaar ineens het conceptcontract op tafel, terwijl dat ding dus echt wemelde van de aantekeningen. En ik was daar helemaal niet op voorbereid. Dus ik zeg, enigszins nerveus: ‘Ik ken eerlijk gezegd dat hele contract niet.’ En toen zei hij, achteraf wellicht terecht: ‘Waarom zitten we dan hier?’ En ik zeg, misschien nu wat erg gespannen: ‘Ja, als we zo beginnen, Willem…’ En toen stond hij dus op en liep hij boos weg.
Ik heb hem daarna nog drie keer gebeld, maar tevergeefs: hij wil me niet meer spreken – en dus hangt dat contract nu in de lucht. Terwijl het toch om acht ton gaat. Mijn vraag is nu: Bob, jij kent hem beter dan ik: bel jij hem even, vooraleer we onze op één na grootste klant kwijt zijn? O ja, lees eerst even het contract, ik heb het bovenop de stapel op je bureau gelegd.

– Misschien is het ook goed als je even contact opneemt met Rutger. Die zit namelijk momenteel thuis, heel vervelend allemaal. Ik riep hem bij me om hem te wijzen op de toch flink tegenvallende resultaten de laatste weken en toen, nou ja, toen liep ons gesprek enigszins uit de hand. Zeker toen ik voorstelde of het geen tijd was dat Yvonne de leiding van de afdeling zou overnemen. Toen liep Rutger dus ook al boos weg. Als jij hem ook even belt en hem weet te kalmeren…?

– Wat dat laatste betreft: een beetje dom en voorbarig misschien, maar ik heb ­Yvonne trouwens al wel gemeld dat zij de leiding krijgt. Helemaal haar vergeten te zeggen dat ik dit natuurlijk eerst nog met jou moest bespreken. En Yvonne heeft er geen gras over laten groeien. Rutger was nog geen halve dag weg of ze had zijn kantoor al overgenomen en toen had ze ook nog de hele afdeling gemeld dat vanaf nu alles anders zou worden. Kun jij even met haar gaan zitten en haar melden hoe de zaken er echt voor staan?

– Wat een gedoe trouwens met Sales zeg! Zijn die lui altijd zo lastig? Ik mail die Thomas dat ik eind van de week een overzicht wil hebben van de recente stand van zaken. Mailt hij doodleuk terug: ‘Waarom?’ Ik mail: ‘Omdat ik wil zien hoe we ervoor staan.’ Mailt hij weer terug: ‘Sorry, druk, geen tijd voor deze week.’
Ik moest praktisch bedelen om cijfers, Bob, en uiteindelijk kreeg ik aan het eind van de week een hele stapel excelsheets, kennelijk onder het motto: zoek lekker zelf maar uit hoe we ervoor staan. Dus ik pik dat niet, en ik ga naar de afdeling, en meld Thomas: ‘Dit pik ik niet!’ Het werd echt zo’n pissing match. Hij: ‘Nou, ik pik dit ook niet.’ Enzovoorts. Het is eerlijk gezegd daarna zo uit de hand gelopen dat hij nu thuis zit. Hoe los jij altijd dit soort conflicten op, Bob? En kun jij contact met hem zoeken? Dit is natuurlijk wel lastig.

– O ja, dan is er ook nog een akkefietje met Hoofdkantoor. Word ik gebeld, door ene Frits, ja, ik hoor je nu al denken: toch niet dé Frits, hoofd strategie, ja, Bob, die Frits, maar wist ik veel toen, ik kende die hele Frits niet. Dus die vraagt op hoge toon waar onze herziene strategienota blijft. Ik zeg: ‘Geen idee waar je het over hebt, man. Daar heb ik echt geen tijd voor.’ Boos! Wat werd die boos zeg! Pas later valt me te binnen dat je me vlak voor je vakantie die nota hebt toegestuurd met een hoop kanttekeningen erbij… Kon ik echt nérgens meer vinden in mijn mail, heb me echt rot gezocht. Misschien goed dat je even contact opneemt met Frits om het allemaal even recht te zetten?

– Tot slot: je hebt het zeker al gehoord van onze kantoorbarbecue? Ik leg je na mijn vakantie graag een keer persoonlijk uit waarom Marieke met bier naar me gooide en me uitmaakte voor ouwe viezerik. Laat haar intussen maar even thuisblijven, zal haar goed doen.
Nou, dat was het. Valt mee, toch? Voor de rest liep het eigenlijk allemaal uitstekend. Zie je over drie weken!
Arthur

 >> Dit artikel komt uit MT Magazine. Abonnement?