Geen producten in je winkelwagen.
Wanneer je kijkt naar het voorkomen van een burn-out, dan vindt bijna acht op de tien millennials dat het aan de werkgever is om hiervoor zorg te dragen. Een werkgever kan volgens Launspach inderdaad invloed uitoefenen. ‘Dat vereist alleen wel dat je als leidinggevende goed de vinger aan de pols houdt en continu met je mensen blijft spreken. Waarschuwingssignalen zijn er meestal genoeg, maar in veel verschillende vormen. Zo kan het zijn dat de ene medewerker veel ziek is, de ander is op zijn beurt vaak chagrijnig.’
Stelselmatig een tandje bijzetten
Toch heeft de werkgever niet de grootste verantwoordelijkheid. Een burn-out kan worden veroorzaakt door acute stress, maar ook door stelselmatig te veel hooi op je vork. ‘Het lastige en gevaarlijke aan een burn-out is dat mensen in de aanloop er naartoe vaak denken ‘ik kan het nog wel even volhouden en een tandje bijzetten’ of ‘een burn-out zal mij niet overkomen’. Vergelijk het met je spieren. Overbelast je deze stelselmatig, dan forceer je ze uiteindelijk en duurt het lang voor je ze weer kunt belasten.’
Medewerkers die een burn-out krijgen zijn vaak degenen die alles heel goed willen doen. Ze hebben een hoge standaard, zijn perfectionistisch en hebben moeite met afschakelen. Uit recent onderzoek blijkt dat 90% van de millennials hoge eisen aan zichzelf stelt, ze willen niemand in hun omgeving teleurstellen. ‘De verwachtingen van millennials zijn ontzettend hoog. Voldoen ze niet hun eigen eisen en verwachtingen, dan gaan ze overcompenseren door nog harder te werken.’
Vergelijken
‘Het probleem met millennials is dat ze zijn opgegroeid met het idee ‘the sky is the limit’ en dat ze zichzelf veel met anderen vergelijken. En dan vooral met leeftijdsgenoten die het beter doen en een perfecter leven lijken te hebben. Daardoor hebben ze chronisch het gevoel dat ze tekortschieten en pas meetellen als ze op alle vlakken van hun leven succesvol zijn.’
In deze tijd is het via sociale media ook enorm makkelijk om mee te kijken met anderen. ‘Vaak wordt vergeten dat de mensen die zo succesvol lijken, vooral reclame voor zichzelf maken. Nooit zie je wat er achter schuilt. We leven in een winnaarscultuur en er heerst een taboe op falen.’
Eigen verantwoordelijkheid
Wil je als werkgever burn-outs op de werkvloer voorkomen, dan is het essentieel om een cultuur te creëren waarin een burn-out besproken kan worden en de medewerker het durft aan te geven als het even niet zo goed gaat. ‘Maar de werkgever is nooit volledig verantwoordelijk’, zegt Launspach. ‘De grootste verantwoordelijkheid voor gezondheid en geluk ligt altijd bij jezelf. Houd jezelf daarom goed in de gaten en ga er vanuit dat niemand anders dit voor je doet.’
