Geen producten in de winkelwagen.
Door magere resultaten moest Fugro recent nieuwe afspraken met de bank maken. Het is zeker niet het enige bedrijf dat dit overkomt.
Op de drempel van het nieuwe jaar kwam ingenieursbureau Fugro een tijdelijke verruiming van de afspraken met zijn banken overeen. Dat was nodig, omdat door de magere resultaten van de afgelopen kwartalen de grenzen van het bankconvenant in zicht kwamen. Zo’n verruiming of opschorting, ook wel waiver genoemd, geeft financiële ademruimte. Maar het is (dus) wel duur. Bovenal is het een teken dat het slecht gaat.
Twee kernbegrippen
De twee kernbegrippen van bankconvenanten zijn de leverage ratio en de rentedekking. De leverage ratio is de verhouding tusen nettoschuld en bedrijfsresultaat (ebitda). Die gaat uit van een maximum, ofwel mag niet hoger zijn dan een bepaald cijfer. De rentedekking, ofwel de verhouding tussen de rentelasten en het bedrijfsresultaat gaat juist uit van een minimum, ofwel het cijfer moet boven een bepaalde waarde liggen.
Vragen om een gunst
Het komt vaker voor dat bedrijven die klem komen te zitten, hun banken moeten vragen om een gunst. Het is geen garantie dat het allemaal weer goed komt. Drie voorbeelden van bedrijven die eerder hun banken om verruiming van de convenanten moesten vragen. En eentje net niet:
#1. Imtech
Voormalig beurslieveling Imtech is hard geraakt door de fraude in Polen en de daarmee samenhangende verliezen en afboekingen. Een gevolg was dat het installatie- en ingenieursbedrijf begin 2013 niet meer aan zijn bankconvenanten voldeed. Een claimemissie van 600 miljoen euro en harde ingrepen in het financiële beleid moeten Imtech weer op het juiste pad krijgen. Imtech kreeg een halfjaar geleden van zijn banken opschorting van de convenanten tot en met het eerste kwartaal van 2016. Zo heeft het bedrijf de tijd om financieel orde op zaken te stellen.
#2. Macintosh
Retailconcern Macintosh raakte in 2013 in de gevarenzone doordat de druk op omzet en resultaat aanhield. Begin 2014 meldde het bedrijf dat het zijn bankconvenant had gebroken. Daarna kwamen de reorganisatiemaatregelen in een stroomversnelling: Kwantum werd verkocht, een aantal winkels werd afgestoten en er werd een kostenbesparing van 10 miljoen euro doorgevoerd. Dat alles onder supervisie van de banken die Macintosh door de aangepaste convenanten in hun greep hadden. Ook trad ceo Frank de Moor af. Hij werd opgevolgd door Kurt Staelens.
#3. Ordina
De automatiseerder zakte in 2011 door zijn convenanten heen. De banken schoten te hulp en Ordina moest 40 miljoen euro nieuw geld uit de markt halen via een emissie. In samenwerking met de banken werd in het najaar een nieuwe financiering van 55 miljoen euro opgetuigd. De keerzijde was dat de banken voor de periode 2013-2014 steeds strenger wordende leverage en rentedekkingsratio’s eisten.
#4 BAM
Bouwbedrijf BAM schampte de grenzen van zijn bankconvenant toen vorig jaar de resultaten zakten als gevolg van verliezen op projecten in het Verenigd Koninkrijk en Duitsland. De winstwaarschuwing die daarmee gepaard ging, betekende het voortijdig aftreden van ceo Nico de Vries per 1 oktober 2014. Uiteindelijk redde BAM het nét door een kostenbesparing van 100 miljoen die 650 banen kostte en reductie van het werkkapitaal.
Gebonden
Als de banken te hulp schieten, dan staat daar dus altijd wat tegenover. Niet alleen op het moment zelf, maar ook in de periode daarna. Geld lenen wordt duurder, en de bank houdt nadrukkelijk de vinger aan de pols bij het bedrijf. Bij Macintosh bijvoorbeeld werd voor 2014 een minimum afgesproken voor het bedrijfsresultaat per kwartaal. Zou Macintosh daar onder komen, dan volgde een boete. Als bedrijf ben je dus voor je het weet met handen en voeten gebonden, voor langere tijd. De banken kunnen eisen stellen om de financiën weer op orde te krijgen, zoals een claimemissie, of een bedrijf dwingen om onderdelen te verkopen. Zodra een bedrijf zijn convenanten schendt, of dreigt te schenden, wees er dan op voorbereid dat er grote verschuivingen kunnen optreden. Dat belooft wat voor Fugro…
