Geen producten in de winkelwagen.
De aandeelhouders van AkzoNobel die zich via de media actief wilden bemoeien met de koers van het bedrijf, aandeelhouders bij Unilever die het niet eens zijn met de duurzame koers van Paul Polman: het zijn slechts enkele voorbeelden van activistische aandeelhouders, die steeds meer terrein winnen. Ze lijken het vooral op vrouwelijke CEO’s te hebben voorzien, zo blijkt uit Amerikaans onderzoek dat gepubliceerd werd in de Harvard Business Review. Wanneer de CEO van een groot bedrijf vrouwelijk is, is de kans 50 procent groter dat het bedrijf doelwit wordt van een of meerdere activistische aandeelhouders.
Vrouwen vaker doelwit
In het onderzoek werd bekeken hoe vaak mannen en vrouwen het doelwit zijn van hun aandeelhouder(s). Opvallende verschillen waren dat 9,4 procent van de vrouwen doelwit waren, ten opzichte van 6 procent van de mannelijke CEO’s. Gecombineerde aanvallen van aandeelhouders kwam bij 1 procent van de mannen voor en 1,6 procent van de vrouwen.
De onderzoekers gingen uit van de hypothese: ‘wanneer je denkt aan een CEO, denk je aan een man’. Die stelling hebben ze vervolgens tussen 1996 en 2013 bij 3.026 Amerikaanse grote bedrijven getoetst. Hoewel de reden hierachter niet goed te controleren valt, vermoeden de onderzoekers dat activistische aandeelhouders een vrouwelijke CEO ervaren als minder effectief, puur vanwege haar geslacht. De vrouwelijke CEO’s zouden niet goed weten welke richting het bedrijf op moet en moeten zich daarom vaker verantwoorden voor hun aandeelhouders.
Problemen van bedrijven met hun aandeelhouders worden vaak in het nieuws uitgelicht. De mate van bemoeienis van de aandeelhouders van een bedrijf wordt gezien als een meetgraad voor de gezondheid van het bedrijf. Juist omdat vrouwen vaker last hebben van activistische aandeelhouders, komt het over alsof vrouwen hun bedrijf minder goed kunnen leiden, zo vrezen de onderzoekers.
