Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

Thijs Peters

Thijs Peters is voormalig hoofdredacteur van MT en nu werkzaam bij GoodHabitz online learning. Elke maand doet hij een verwoede poging om in de berg businessboeken die verschijnt pareltjes te vinden.

1. Nederland 14 miljard minder in het rood De overheidsschuld is in de eerste helft van het jaar met bijna 14 miljard euro gedaald naar 421 miljard euro. Dat meldt het Centraal Bureau voor de Statistiek. De staatschuld bedraagt nu 58,7 procent van het bruto binnenlands product. Daarmee voldoet Nederland nu ruim aan de Brusselse norm afgesproken in Maastricht die stelt dat de staatsschuld in principe niet hoger mag zijn dan 60 procent van het nationaal inkomen. 2. Aldi wil Amerika veroveren Zijn Amerikaanse consumenten te pushen voor kale winkels met weinig keuze? Wie ooit in een Amerikaanse supermarkt is geweest, betwijfelt het. En toch heeft de Duitse keten plannen om zijn nu nog redelijke bescheiden aanwezigheid in de Verenigde Staten verder uit te breiden. Eind 2022 moeten er 2.500 Aldi's zijn in de VS, tegen 1.700 nu. Of het gaat werken? The Wall Street Journal conculudeert dat de opmerkelijke formule 'overal heeft gewerkt waar de keten zich heeft gevestigd'.  3. Lauwwarme ontvangt Apple 8 in Azië Amper rijen voor de Apple-store in Tokyo. Zou het een teken aan de wand zijn? Reuters concludeert dat de iPhone 8 in Azië minder mensen naar de winkels trekt dan gebruikelijk bij een productlaunch. De kleine verschillen met de iPhone 7 zouden debet zijn aan het gebrek aan enthousiasme voor de iPhone 8. Maar, zo concludeert het persbureau, schijn bedriegt wellicht omdat mensen de iPhone liever online kopen dan dat ze voor de rij in de winkel gaan staan. 4. OM verdenkt accountants EY van schenden meldingsplicht verdachte transacties Accountantskantoor EY zit in het verdachtenbankje, schrijft het Financieele Dagblad. Het Openbaar Ministerie verdacht de accounts ervan verdachte transacties van het Scandinavische telecombedrijf TeliaSonera niet te hebben gemeld. TeliaSonera zou evenals branchegenoot Vimpelcom hondereden minjoenen hebben betaald aan de de dochter van de Oezbeekse president Islam Karimov. Die zaak zelf is inmiddels geschikt. 5. Manager van de dag: Lilliane Bettencourt (94) Lilliane Bettencourt, erfgename van L'Oreal en grootaandeelhouder van het cosmeticaconcern, is donderdag op 94 jarige leeftijd overleden. Bettencourt was het enige kind van oprichters  Eugène Schueller. Bettencourt, Frankrijks rijkste vrouw, stond bekend om haar liefdadigheidswerk. In 2010 brak er een affaire uit nadat bleek dat ze - zelf er van bewust of niet - de belasting had ontdoken. 6. Tweet van de dag: Herrijzenis dankzij Hologrammen 7. Koffieautomaat: Mark Zuckerberg reageert misbruik Facebook Nieuws inhalen? Lees de 7 van gisteren  Elke dag deze nieuwsupdate ontvangen? Schrijf je in voor de nieuwsbrief, met dagelijks de 7 van MT, plus artikelen als analyses, expertblogs en columns. aanmelden nieuwsbrief

Nieuws Management & Leiderschap

Nederland minder in het rood – Aldi wil Amerika veroveren

Plus: Lauwwarme ontvangst Apple 8, OM verdenkt EY van schending meldingsplicht en oude dode sterren herrijzen.

author Thijs Peters

clock 2 min

Kantoorpolitiek is iets vies, vuigs en achterbaks. In elk geval iets waar je niet mee bezig mag zijn. En zelf heb ik het eigenlijk ook altijd als zodanig beschouwd en wilde dus ook alleen maar werken op plaatsen waar zulks niet wordt getolereerd. Maar ik had het mis. Een kantoor zonder politiek bestaat niet. En als het bestaat, dan wil ik er helemaal niet werken. Want een kantoor waar geen politieke spelletjes worden bedreven, is niet funcitoneel. Politiek bepaalt namelijk wie, wat, hoe krijgt en wanneer Dat heb ik niet bedacht, maar de Amerikaanse politicoloog Harold Lasswell. Hanteer je Lasswells definitie dan kan geen enkele organisatie zonder politiek. Immers, hoe effectief is een bedrijf waar niemand probeert zijn zin te krijgen. Daar gebeurt werkelijk helemaal niets. Waarom dan die afkeer van politiek? Een artikel op HBR.org werpt licht op de zaak. Wij gebruiken de term politiek niet goed, of in elk geval heel selectief. Als we zelf bezig zijn ons territorium af te bakenen, de baas warm te maken voor een project of die dysfunctionele collega de deur uit te werken, dan noemen we het geen politiek. Nee, dan doen we 'gewoon ons werk'. We noemen iets kantoorpolitiek zodra we zelf niet degenen zijn die van de uitkomst van een machtstrijd profiteren. Als jij iemand verwijt dat hij aan kantoorpolitiek doet, dan heeft hij waarschijnlijk zijn zin gekregen, en jij niet. Dat is ook niet zo heel gek. Het is zelfs bewezen. Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat de mate waarin mensen aangeven dat hun organisatie 'politiek' is, omgekeerd evenredig samenhangt met hun betrokkenheid.  Medewerkers die klagen over politieke spelletjes zijn vaak ook minder productief en eerder geneigd om te vertrekken. Klaagt er dus iemand over politiek, dan is dat een alarmsignaal. Machiavellisme op de werkvloer Maar voordat ik kantoorpolitiek de prullenbak inwerp als een term louter gebruikt door losers, wel een grote kanttekening. Er bestaan namelijk wel degelijk organisaties waar politiek leidt tot een verrotte sfeer, chaos en uiteindelijk minder productiviteit. Zoals een democratie alleen maar functioneert in een rechtstaat, zal een bedrijf ook alleen maar functioneren als er regels zijn. Die regels -de ongeschreven variant noemen we vaak cultuur - geven aan binnen welke grenzen medewerkers politiek mogen bedrijven. In de praktijk komt dat neer op geen messen in iemands rug om zelf hoger op te komen. Geen roddel en achterklap om iemands positie te ondermijnen louter en alleen omdat je er zelf beter van wordt. Deals in achterkamertjes zijn alleen verdedigbaar als het echt niet anders kan en het grotere doel dient.  Zolang de cultuur van een bedrijf of organsatie goed is, zullen uitwassen in kantoorpolitiek  worden opgelost. Is de cultuur echt behoorlijk verziekt - zoals bij Uber het geval geweest lijkt te zijn - dan leidt het vrijwel altijd tot willekeur, chaos en erger en zullen niet de beste, maar alleen de meest gehaaide medewerkers overblijven. Kantoorpolitiek kun je dus niet uitbannen, maar wel indammen.

Management

Kantoorpolitiek is niet uit te bannen

Politiek is een vies woord geworden. Weinig mensen willen er 'in', velen willen er niets mee te maken hebben en...

author Thijs Peters

clock 2 min

Automatiseren draaide altijd om het optimaliseren van processen waarbij de mens werd vervangen door de machine. Het is dus niet zo heel gek dat veel CEO's bij het horen van de term AI denken aan mogelijkheide om de kosten omlaag te brengen.  Echter, kostenreductie is niet te voornaamste reden om kunstmatige intelligentie toe te passen, blijkt uit onderzoek van Jacques Bughin en Eric Hazan, respectievelijk partner in Brussel en Parijs van McKinsey & Co. Bughin en Hazan ondervroegen 3.000 bestuurders uit 10 verschillende landen werkzaam in 14 branches naar hun houding ten opzichte van Artificial Intelligence. Wat bleek was dat uitvoerend bestuurders met weinig ervaring met AI het net zo vaak zagen als een techniek om kosten te besparen dan om de business uit te breiden. Bestuurders die wel ervaring hadden met AI noemden twee keer zo vaak groei als reden om het te te passen.   De reden dat het toepassen van AI leidt tot meer business is vooral dat het leidt tot nog meer data en dus meer haakjes voor nieuwe kansen. Het heeft dus een sterk zichzelfversterkend effect. Data voedt AI en AI zorgt weer voor meer data. Bedrijven die serieus met machine learning aan de slag gaan, ervaren daardoor groei. Voorsprong op de concurrentie Bedrijven die nu al met AI aan de slag gaan ontwikkelen daarnaast een forse voorsprong op de rest. Ze maken beter gebruik van alle data die ze in huis hebben doordat ze bijvoorbeeld sneller verbanden kunnen zien dan de concurrent. Maar hun waardevolle databerg groeit ook nog eens exponentieel aan ten opzicht van de concurrentie. 'Achterblijvers zullen het steeds moeilijker krijgen om aan te haken', schrijven de onderzoekers. De allergrootste  investeerders in machine learning zijn techreuzen als Amazon, Google, IBM en Facebook, worden daardoor snel machtiger. Wat opvalt is dat investeringen in AI vooral geconcentreerd zijn in de Verenigde Staten. '66 procent van de investeringen gebeurt door bedrijven in de VS. 17 door Chinese bedrijven', schrijven de onderzoekers.  Die investeringen concentreren zich weliswaar bij de grote bedrijven in Silicon Valley, maar ook andere grote industriën zien de mogelijkheden. Met name in de financiële sector en in de automotive wordt kunstmatige intelligentie steeds vaker ingezet. In de financiële sector vooral om  de service te verberteren en beter in te spelen op de wensen van de klant. In de automotive is het gebruik tweeledig. Aan de ene kant wordt AI ingezet voor het eigen proces - hier is dus wel degelijk in sommige gevallen sprake van kostenreductie. Maar de belangrijkste toepassing in de automotive is toch wel de ontwikkeling van de zelfrijdende auto.

Management

Artificial Intelligence is een techniek om te groeien, niet om te bezuinigen

Veel ondernemers zien in Artificial Intelligence een kans om de kosten van de operatie naar beneden te brengen. Onderzoek wijst...

author Thijs Peters

clock 2 min

#1 Buitenlandse overnames Het is met Nederlandse maakbedrijven soms net als met voetballers. Op het moment dat ze echt op het punt van doorbreken staan, komt er een grote strategische buitenlandse partij langs om het bedrijf op te kopen. Dat komt mede, zo stelt Bas de Haan van financieel adviseur MBCF Corporate Finance en samensteller van de lijst, doordat Nederland zelf te weinig grote industriële bedrijven heeft die kunnen consolideren. Er is slechts een handjevol ‘topclubs’ dat in staat is om zelf grote strategische overnames te doen in de sector. VDL is er een. Aalberts, dat in 2016 zes internationale overnames deed, een ander. Een van de grote overnames in 2017 was die van Vanderlande, de wereldmarktleider in bagagebanden voor vliegvelden, dat voor 1,16 miljard euro werd gekocht door Toyota Industries. Vanderlande was met een omzet van 1,2 miljard euro onze Maakindustrie 100-lijst allang ontgroeid – wij leggen de omzetgrens bij 500 miljoen euro. Maar ook een aantal bedrijven dat op de shortlist voor onze top 100 stond, kwam in buitenlandse handen. Orlaco, producent van camera’s voor voertuigen, werd verkocht aan Stoneride (VS), FPH (verpakkingen) kwam in handen van het Spaanse Saica, Groeneveld (lagers) werd verkocht aan Timken (VS), Solidpack werd verkocht aan het Begische VPK en papierfabrikant Van Houtum is voortaan een dochter van het Duitse WEPA. #2 Afhankelijkheid Als ASML niest, zijn er heel wat bedrijven in Nederland verkouden. Gelukkig gaat het de chipmachinefabrikant in Veldhoven voor de wind. Prodrive (10), AWL (20), KMWE (37), Neways (63) en NTS (71) zijn allemaal toeleveranciers die in meer of mindere mate afhankelijk zijn van de orderportefeuille van ASML. ASML groeide het afgelopen jaar met 8,1 procent, de toeleveranciers profiteerden daar in grote mate van. Hun omzet nam met maar liefst 14,8 procent toe in 2016. Keerzijde van de medaille is wel dat omdat ASML zelf bijna monopolist is op de wereldmarkt, het voor de toeleveranciers heel lastig is om te diversifiëren en risico’s te spreiden. #3 Private equity met zitvlees Private equity heeft een slechte naam. Ze zouden bedrijven uitknijpen als een tube tandpasta door ze op te zadelen met een hoge schuld in plaats van voldoende te investeren. In de maak blijken veel durfinvesteerders zich echter heel anders te gedragen. 27 bedrijven in onze lijst hebben een durfinvesteerder aan boord. Ze presteren niet slechter of beter dan andere bedrijven in de lijst die voornamelijk in handen zijn van families of een beursnotering hebben. De investeerders blijven in elk geval lang eigenaar. In de zakelijke dienstverlening geldt vaak de regel dat men er na vijf jaar uit wil. Bij maakbedrijven hebben ze zitvlees. Tien jaar is geen uitzondering. Egeria, een van de actiefste partijen met belangen in vier bedrijven in de lijst, zit bijvoorbeeld al sinds 2005 in SIF Group. Vorig jaar ging SIF naar de beurs, niet omdat Egeria per se wilde cashen, maar omdat SIF een maatje te groot was gegroeid en relatief een te groot onderdeel in de portefeuille was geworden. Wil je het volledige artikel lezen? Bestel dan een abonnement op MT of koop een los nummer. 

Management

5 trends in de Nederlandse maakindustrie

De bedrijven in de Maakindustrie 100 vormen de ruggengraat van de Nederlandse industrie. En het gaat goed met ze. Het...

author Thijs Peters

clock 2 min

Nieuws Management & Leiderschap

Zelfrijdende Samsung – James Dyson veegt vloer aan met Europa

Plus: John de Mol blijft bod op Nu.nl ontkennen, stoelendans in RvB DAF en snurken in de nor.

author Thijs Peters

clock 2 min

Het was groot nieuws in de Verenigde Staten eind juli. Amazon is hiring! In totaal waren er 50.000 nieuwe banen te vergeven aan de bezoekers van de Amazon job fair. We zagen op CNN lange rijen mensen die heel graag wilde werken voor de grootste winkel van de wereld. Als markteer, of als runner in een van de distributiecentra. Het klinkt behoorlijk indrukwekkend: 50.000 nieuwe banen. Dat was ook de reden dat de media het verhaal oppikten. Maar eigenlijk is het bitter weinig. Stel je namelijk eens voor hoeveel mensen je nodig zou hebben gehad als je de producten die door die nieuwe mensen bij Amazon worden verstuurd en bezorgd, in gewone winkels had verkocht. Dan waren er hoogstwaarschijnlijk 500.000 mensen mee in de weer geweest.   Robotisering kost banen. Zoveel is wel duidelijk. En dat geldt niet alleen in de retail, waar het een relatief nieuw fenomeen is, maar zeker ook in de maakindustrie. En toch is gek genoeg een gebrek aan gekwalificeerd personeel het allergrootste probleem waar de CEO’s in de maakindustrie mee worstelen. Dat lijkt met elkaar in tegenspraak, maar is het niet. De industrie maakt namelijk een indrukwekkende groeispurt door. De totale omzet van de 100 maakbedrijven in onze lijst op pagina 20 nam van 2012 tot 2016 toe met circa 3 miljard euro. De bedrijven worden groter, maar de aanwas van gekwalificeerde technici groeit nauwelijks. Het gevolg: zelfs als je meer en meer robots inzet, kom je handen te kort. En dan is er nog een betrekkelijk nieuw fenomeen in de maakindustrie: reshoring. Waar aan het eind van de vorige en het begin van deze eeuw de productie verdween richting China, zijn er nu steeds meer bedrijven die de productie terughalen. Dankzij de robot is het namelijk niet langer een gegeven dat produceren in China zoveel goedkoper is. Per saldo gaan er wel banen verloren, maar het gaat dan alleen om Chinese banen. In Nederland krijgen we er dankzij de robotisering banen bij. Net als in het geval van Amazon gaan er netto banen verloren, maar voor ons land is het saldo positief.

Management

De robot als banenmachine

De inzet van robots kost banen. Maar dat zijn niet per se Nederlandse banen, schrijft Thijs Peters.

author Thijs Peters

clock 1,5 min

Management

Jan Bruggenthijs (SIF Group): ‘Met de beursgang heb ik er een baan bijgekregen’

De wereld verandert, maar bedrijven hebben vaak moeite om mee te veranderen. SIF Group is een schoolvoorbeeld van een bedrijf...

author Thijs Peters

clock 3,5 min

Management

Dit zijn de 100 beste maakbedrijven van Nederland

Hier vind je de volledige lijst met alle 100 maakbedrijven.  SIF Group opnieuw nr. 1 in de Maakindustrie 100 Succesvolle...

author Thijs Peters

clock 1,5 min

Hier vind je de volledige lijst.  SIF Group opnieuw nr. 1 in de Maakindustrie 100 Succesvolle maakbedrijven prooi voor buitenlandse bedrijven Private Equity erg actief in de maakindustrie De maakindustrie 100 is een lijst met de 100 meest succesvolle maakbedrijven in Nederland met een omzet van minder dan 500 miljoen euro, die dit jaar voor de vijfde keer is samengesteld door MBCF Corporate Finance en Management Team. Deze bedrijven zijn vaak minder bekend dan de bekende grote concerns als Philips, AkzoNobel en ASML, maar ze vormen samen de ruggengraat van de Nederlandse industrie. De lijst wordt dit jaar net als afgelopen jaar aangevoerd door SIF Group uit Roermond (omzet 400 mln. euro). Dit bedrijf wist gemiddeld het beste te scoren op onze criteria, namelijk de hoogste omzet, de gemiddelde omzetgroei, winstgroei en return on investment in de afgelopen vijf jaar. CEO Jan Bruggenthijs ziet het als een bevestiging van het harde werk van het afgelopen jaar. ‘We hebben een bewogen jaar achter de rug met de beursgang en onze nieuwe locatie op de Maasvlakte’. SIF Group is in zekere zin typerend voor de bedrijven in de lijst. Het bedrijf is in zijn eigen niche, met name de productie van funderingsbuizen voor windmolens op zee, van wereldklasse. Dit geldt voor veel bedrijven uit de lijst. Zo is Vekoma Rides een van de grootste achtbaanbouwers ter wereld. ‘Onze maakbedrijven zijn wereldspelers in nichemarkten’, constateert Thijs Peters, hoofdredacteur van Management Team. ‘Maar dat maakt de bedrijven ook wel aantrekkelijk voor overnames. Een van onze parels in de maakindustrie, Vanderlande, werd dit jaar overgenomen door Toyota Industries.’ Jaap de Jong en Bas de Haan, industriespecialisten bij MBCF Corporate Finance, bevestigen de trend. ‘Nederlandse maakbedrijven zijn heel goed in wat ze doen. Maar mede vanwege de kleine thuismarkt niet goed in staat om zelf te consolideren door buitenlandse bedrijven over te nemen.’ Uitzonderingen zijn volgens De Jong en De Haan Aalberts Industries en VDL. Twee derde van de maakbedrijven zijn familiebedrijven. 27 bedrijven hebben een durfinvesteerder aan boord. Opvallend is dat private equity-partijen relatief lang in maakbedrijven blijven zitten. Waar in de zakelijke dienstverlening drie tot vijf jaar na een investering een exit volgt, blijven ze in de industrie vaak tien jaar eigenaar.

Made in NL

Dit zijn de 100 beste maakbedrijven van Nederland

De Nederlandse maakindustrie floreert. De bedrijven in de Maakindustrie 100 van MT wisten 2016 bijna allemaal met winst af te...

author Thijs Peters

clock 1,5 min

Made in NL

Hier zit de Nederlandse maakindustrie

author Thijs Peters

clock 0 min

Nieuws Management & Leiderschap

‘100 mln dollar voor Hollands dance-label Spinnin’ Records’ – Goldman kiest voor Frankfurt

Plus: eigenaren failliet Gaastra zelf vooraan in de rij schuldeisers, BMW onder stroom en Hollywood vreest rotte tomaten.

author Thijs Peters

clock 2 min

Customer equity, dat is zo'n term waar marketeers graag mee strooien. Het draait volgens hen om de life time value van de klant. In gewoon Nederlands: zorg voor tevreden klanten, want die komen terug. Helemaal nieuw is het concept relatiemarketing niet, maar het is wel een duidelijke trend dat meer en meer organisaties proberen de relatie met de klant uit te bouwen. Iets dat dankzij social media ook een stuk gemakkelijker gaat dan in het verleden. Voor die klanten is dat over het algemeen een mooie ontwikkeling. Natuurlijk word je soms flauw van die overlopende mailbox met enquêtes, aanbiedingen op maat en suggesties, maar aan de andere kant voel je je vaak wel serieus genomen. En hoe prettig dat is, merk je pas als je het slachtoffer wordt van zo'n 'oude' vorm van marketing: transactiemarketing. Ofwel, het bedrijf probeert je een product in de maag splitsen en het boeit ze weinig of je er later nu blij mee bent of niet. Mijn supermarkt maakt  het mij gemakkelijk, in ruil ervoor loop ik de concurrent voorbij Gek genoeg zijn er bedrijven waar beide vormen van marketing vrolijk naast elkaar blijven bestaan. Mijn supermarkt is zo'n bedrijf. Op de webwinkel wordt ik in de watten gelegd en de app onthoudt mijn voorkeuren bij. Dat zorgt ervoor dat ik zaterdagocht binnen tien minuten klaar ben met mijn boodschappenlijstje, waar mij dat voorheen vaak een half uur kostte. Het stukje privacy dat ik daarvoor moet inleveren, neem ik graag op de koop toe. Zij kennen mij, maken mij het leven gemakkelijk en in ruil daarvoor loop ik de concurrent straal voorbij. Manipuleren Maar dan blijkt dat ze bij mijn supermarkt ook nog gewoon producten door mijn strot proberen te duwen. En wel door mij te manipuleren, liefst onbewust. Pas thuis kom ik er pas achter dat ik mij weer heb laten naaien omdat ik niet op de kleintjes heb gelet. Je kent hem vast wel, die hele grote sticker met 1 euro of 2 euro op een pakje voorverpakte groente, in mijn geval witlof. Door de grote sticker leek het heel goedkoop en dus mikte ik het pakje achteloos in de winkelwagen.  Maar eenmaal thuisgekomen viel op op hoe armetierig de struikjes 'fijne witlof' wel niet waren. Achterdochtig liep ik terug naar de winkel en kwam er al snel achter dat ik veel goedkoper uit was geweest als ik de losse stronken had gekocht. Het is deze vorm van marketing waardoor de term marketing soms een synoniem wordt voor 'de zaken mooier voordoen dan ze zijn'. Het wordt bijna een vies woord, een vak dat je als eerbare burger eigenlijk niet wil uitvoeren. Als mensen praten over 'pure marketing', hebben ze het namelijk niet over de meest zuivere vorm van het vak, maar over dit soort naaierij. Wat mij betreft wordt het tijd dat relatiemarketing de dominante vorm wordt, te beginnen bij mijn supermarkt.

Management

Als marketing een vies woord wordt

Moderne marketeers richten zich op relatiemarketing, maar helaas lopen er nog genoeg rond die dat niet doen en het vak...

author Thijs Peters

clock 2 min

Management

Mea culpa van de redactie: verkeerde nieuwsbrief

Beste MT-lezer, Door een fout van onze kant heb je vanochtend in eerste instantie de nieuwsbrief van donderdag ontvangen. Nu...

author Thijs Peters

clock 0 min

De cubicle is een icoon uit de jaren zeventig en tachtig. Je ziet hem vaak voorbijkomen in films uit, of over de jaren zeventig en tachtig. Een zaal vol kleine bureautjes met systeemwandjes. Een bijenkorf voor bureaucraten waarbij elke werkbij over zijn eigen celletje beschikt. Het is een symbool geworden van het ouderwetse muffe kantoor en dus ook van het pre-digitale tijdperk. Een plek waar anonieme loonslaven de hele dag eentonig werk verrichten. De Bijenkorf is niet agile genoeg voor de flexibele bedrijven van vandaag waar teams van professionals in wisselende samenstelling de godganse dag bijeenkomen. Nee, tegenwoordig werken we liever met flexplekken. En als je een keertje in alle rust wil werken, dan zijn (te weinig) stilteplekken. We zijn kantoornomaden geworden. Cubicle als territorium Ik ben echter stikjaloers op mensen – die je nog steeds voornamelijk in Amerika vindt – die mogen werken in zo’n fantastische cubicle. Het lijkt mij namelijk heerlijk. Ten eerste heb je een eigen plek, een territorium met je eigen zooi, je eigen spullen. Dat scheelt ook nog een slepen. Maar veel belangrijker is de fysieke afscheiding zelf. Collega’s lopen niet zomaar het territorium van een ander in. Laat in de middag wordt een schending van het territorium gemakkelijker getolereerd dan in de ochtend. Dat voelen mensen instinctief wel aan. Maar in de kantoortuin waartoe de meesten van ons zijn veroordeeld, inclusief ondergetekende is er geen enkele reden om je collega niet uit zijn concentratie te laten. Bij de eerste de beste ingeving waarvoor we ene collega nodig hebben, snellen we naar zijn bureau en halen hem uit zijn concentratie. Want wat jij aan het doen bent, is altijd belangrijker dan waar hij mee bezig is. Ik geeft toe, ik doe het zelf ook. Fysieke barrières zijn harder nodig dan ooit Het gevolg is dat mijn dag en die van mijn collega’s uiteenvalt in hele kleine korte stukjes, waardoor we heel erg inefficiënt gaan werken. Dat heb ik niet verzonnen, daar is heel veel onderzoek naar gedaan. Kantoortuinen en mutlitasken zijn een ramp voor ons brein. Zeker in een tijd waarin de manieren om collega’s uit hun concentratie te halen onbeperkt zijn dankzij de smartphone, zijn fysieke barrières harder nodig dan ooit. De koptelefoon die ik sinds kort gebruik, werkt weliswaar tegen omgevingsgeluid, maar weerhoudt mensen er niet van om achter je te gaan staan als ze je nodig hebben. Ik wil een eigen territorium. Het hoeft niet eens een eigen kamer te zijn, met een cubicle ben  ik al tevreden. 

Management

Weg met de kantoortuin, lang leve de cubicle

De cubicle, het bureautje omgeven met drie systeemwandjes, heeft een imagoprobleem. Ten onrechte, vindt MT hoofdredacteur Thijs Peters. Een pleidooi...

author Thijs Peters

clock 2 min

1. Blokker-baas Rob Heesen na twee jaar al weer weg Rob Heesen werd twee jaar geleden bij HEMA weggeplukt in de hoop dat hij de Blokkerformule weer leven in kon blazen. Dinsdag maakte het Blokker-concern bekend dat Heesen alweer vertrekt. Zijn taak wordt overgenomen door Casper Meijer, de directeur van Blokker Holding. Die laatste heeft straks tijd genoeg om zich met de Blokkerwinkels te bemoeien, want alle andere ketens zoals Leenbakker, Xenos of Intertoys zijn verkocht of staan in de verkoop. 2. Doorstart winkelketen Witteveen Hoop voor de werknemers van Witteveen. De curator heeft met een aantal investeerders een deal gesloten over een doorstart, meldt het Financieele Dagblad dinsdag. Witteveen ging eind juli failliet. omdat het niet aan een belastingschuld kon voldoen. Het is nog onbekend wie precies de investeerders zijn. Op dit moment zijn nog 72 van de 98 winkels van voor het bankroet open. Witteveen is gespecialiseerd in mode voor de oudere vrouw. 3. Tesla stuwt vraag naar Lithium verder op De vraag naar batterijen groeit hard, zeker nu meer en meer autofabrikanten elektrische auto's gaan bouwen. Maar de mijnbedrijven in Zuid-Amerika, waar tweederde van de bekende reserves van het metaal zich bevinden, lukt het niet langer om aan de alsmaar groeiende vraag te voldoen, schrijft Bloomberg. Een ton lithium kost nu 7000 dollar, tegen 2000 dollar 15 jaar geleden. 4. Nederlander Bram Schot nieuwe CMO Audi De Nederlander Bram schot wordt de nieuwe marketingdirecteur van het Duitse automerk Audi. Dat meldt het Duitse Automobilwoche. Schot werkt nu nog voor Volkswagen waar hij de marketingbaas is van de afdeling bedrijfswagens. Audi doet het als automerk nog altijd erg goed, maar heeft ook te maken met het uitstootschandaal rond de dieselmotoren van het Volkswagenconcern waartoe Audi toebehoort. Ook zou Audi samen met andere Duitse autofabrikanten verboden prijsafspraken hebben gemaakt.  5. Manager van de dag: Amko Leenarts (Ford) Nog een nieuwtje uit autoland. Auto-ontwerper Amko Leenarts (44) wordt director of design Ford Europe. De in het Groningse Warffum geboren ontwerper wordt verantwoordelijk voor het ontwerp van het interieur en het exterieur van alle auto’s die de Amerikaanse autofabrikant in Europa ontwikkelt, meldt het Dagblad van het Noorden. Op dit moment is Leenarts bij Ford in Detroit verantwoordelijk voor het wereldwijde interieurdesign. 

Nieuws Management & Leiderschap

Topfuncties voor Nederlanders Schot en Leenarts bij Audi en Ford – Blokker-baas na twee jaar weg

Plus: Witteveen Mode maakt doorstart, delvers kunnen vraag naar lithium amper aan, Vlamingen maken goedkope doventolk-robot.

author Thijs Peters

clock 2 min